بررسی رابطه توانمندسازی روانشناختی بر رفتار شهروندی سازمانی و درگیری شغلی در بین کارکنان اداره آموزش و پرورش ناحیه ۱ استان همدان

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه توانمندسازی روانشناختی بر رفتار شهروندی سازمانی و درگیری شغلی در بین کارکناناداره آموزش و پرورش ناحیه ۱ استان همدان است که بین ۷۰ نفر پرسشنامه ها با روش نمونه گیری تصادفی توزیع شده است.ابزار اندازه گیری در پژوهش حاضر پرسشنامه است که از پرسشنامه های توانمندسازی روانشناختی اسپریتزر و میشرا (۱۹۹۵) شامل ۱۵سوال استاندارد در طیف لیکرت ۵ تایی و پرسشنامه استاندارد درگیری شغلی (JIQ)، کانونگو (۱۹۸۲) شامل ۱۰ سوال استاندارد در طیف لیکرت ۵ تایی و پرسشنامه رفتار شهروندی سازمانی اورگان و کانوسکی (OCB) شامل ۱۵ سوال استاندارد در طیف لیکرت ۵ تایی استفاده گردیده است. به این منظور برای اندازه گیری روایی همگرا از میانگین واریانس استخراج شده و برای اندازهگیری روایی واگرا از شاخص روایی واگرای فلونر و لاکر استفاده شده است و به منظور تحلیل داده ها از نرم افزارهای Spss۲۲و Pls۳.۳.۵ استفاده شده است. نتایج بدست امده از پژوهش نشان دهنده آن است که ضریب مسیر بین توانمندسازی روانشناختی و درگیری شغلی ۰/۵۸۲ است و ۰/۳۳۹ از تغییرات درگیری شغلی کارکنان تحت تاثیر توانمندسازی روانشناختی است همچنین ضریب مسیر بین توانمندسازی روانشناختی و رفتار شهروندی سازمانی ۰/۶۱۸ است و ۰/۳۸۲ از تغییرات رفتار شهروندی سازمانی تحت تاثیر توانمندسازی روانشناختی تببین می شود.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی روانشناختی سازمانی ، رفتار شهروندی ، درگیری شغلی