اخلاق اسلامی درتعلیم وتربیت دینی

قرآن کریم حسن اخلاقی وعنصرحیات اخلاقی رامنبعث ازفطرت درونی می داندوبدین سان قانون اخلاقی درنفس انسانازآغاز نقش بسته است مرادازتربیت اخلاقی چگونگی به کارگیری وپرورش استعدادهاوقوای درونی برای توسعه وتثبیتصفات دررفتارهای پسندیده اخلاقی ونیل به فضایل عالی اخلاق ودوری ازرذیلتها ونابودکردن آنها استباتوجه به نقش مهم اخلاق درفرآیند تربیت وتعلیم درزندگی بشر وهمچنین ویژگی های مهم مربی دربه فعلیت رسیدننقش مهم درایجاد تغییروتحول وهمچنین به نشاط رسیدن متربی وآموختن هرآنچه که درزندگی اوموردنیازاست نویسندهدراین پژوهش برآن است باروش تحلیلی اسنادی وهمچنین باکمک گرفتن ازاحادیث معصومین (ع) به مراتبی ازاخلاقاسلامی درتربیت وتعلیم بپردازدو اگردرآموزش مدارس تلفیقی از اخلاق اسلامی وتربیت وتعلیم بوجودآید بی تردید بهنظامی ازشاخص های علمی اخلاقی درپرتو سیره ائمه ومطلوب آن بزرگواران می توان دست پیداکرده یکی ازراه هایایجادمحبت دردل متربی احترام به مخاطب است اگرمربی درتربیت اخلاقی تکبرورزد ازدیگران فاصله می گیرد وازهمکاریومشورت بادیگران خودرابی نیاز می داندوشخصیت متربی راتحقیرمی کند وبه هیچ وجهی خطاهای خودرا نمی تواند بپذیردوگفتن "نمی دانم " راندارد معلم ومربی مقید به اخلاق اسلام وسیره ائمه ومعصومین اگراز متربی خطایی دید نباید دربارهاو سریع تصمیم بگیردبلکه درابتدا بافروبردن خشم وناراحتی خود علت این رفتارراازدانش آموز جویاشود تعلیم و تربیتگاهی در تدریس و بیان تجلی می یابد و گاهی در رفتار معلم و مربی. به مراتب آموزش عملی در اثرگذاری، نقش مهمتریداردبنابراین آموخته های مربی بایدبا رفتار ظاهری وی درهم تنیده شوند تااثرگذاری بیشتری برروی متربی بگذارندواعتمادمتربی را بایگانگی علم وعمل بدست آورد.

کلیدواژه ها:

تربیت ، اخلاق اسلامی ، تعلیم ، مربی ، متربی