رابطه مهارت حل مسئله و خودکارآمدی با میانجی گری حساسیت اضطرابی در دانش آموزان پایه نهم شهرستان جوین سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹

هدف پژوهش رابطه مهارت حل مسئله و خودکارآمدی با میانجی گری حساسیت اضطرابی در دانش آموزان پایه نهم شهرستان جویین سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان پایه نهم شهرستان جوین در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ به تعداد ۸۶۷ تشکیل دادند که براساس جدول مورگان نمونه پژوهش تعداد ۱۶۹ نفر به عنوان نمونه و با استفاده از نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه حل مسئله هپنر و پترسون (۱۹۸۲)، پرسشنامه استاندارد حساسیت اضطرابی فلوید و همکاران (۲۰۰۵) و مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران (۱۹۸۲)، استفاده گردید. برای تحلیل داده ها از روش آزمون های همبستگی پیرسون و روش مدل یابی تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج نشان داد که بین مهارت حل مسئله با خودکارآمدی با میانجی گری حساسیت اضطرابی در دانش آموزان پایه نهم شهرستان جوین رابطه مثبتی وجود دارد. بین مهارت حل مسئله و خودکارآمدی در دانش آموزان و مهارت حل مسئله با حساسیت اضطرابی در دانش آموزان همچنین بین حساسیت اضطرابی با خودکارآمدی در دانش آموزان پایه نهم شهرستان جوین در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ رابطه منفی وجود دارد.

کلیدواژه ها:

مهارت حل مسئله ، خودکارآمدی ، حساسیت اضطرابی