بازاندیشی در اصطلاح و تقسیم «اضافه های مجازی»

در این مقاله در آغاز به تعریف «اضافه» اشاره شده است و سپس به تقسیم بندی انواع اضافه ها - اضافه های حقیقی و مجازی - در دستور سنتی، پس از آن در اصطلاح «اضافه های مجازی» بازاندیشی شده و تقسیم بندی دیگری برای انواع اضافه ها پیشنهاد شده است. این تقسیم بندی بر اساس «برجسته سازی»، «خودکاری» و «نقش ادبی» زبان صورت گرفته است. در پی تبیین این تقسیم بندی تازه، برخی ویژگی های «تشبیه» مورد بحث قرار گرفته و نمونه هایی از متون کهن نقل شده است که - با توجه به ویژگی های اساسی «تشبیه» - در شمار اضافه های تشبیهی قرار نگرفته اند. این اضافه ها که از پیوند یک اسم ذات و یک اسم معنا پدید می آیند، گونه ای دیگر از «اضافه های زبان ادبی» به شمار آمده و «اضافه ی تعینی» نام گرفته اند. در بخشی دیگر نمونه هایی از تعین بخشی در زبان معیار نقل شده است. مطالب طرح شده در بخش نتیجه گیری جمع بندی شده اند.

کلیدواژه ها:

اضافه ، اضافه های مجازی ، اضافه تشبیهی ، تشبیه ، برجسته سازی زبان ، خودکاری ، نقش ادبی ، اسم ذات ، اسم معنا