تاثیر شاهنامه فردوسی بر آثار حماسی غرب

ویلیام جونز یکی از کسانی بود که در کمپانی هند شرقی به تحقیق و ترجمه آثار ادبی پارسی پرداخت و از بررسی متن و واژگان شاهنامه به شباهت زبان های هندواروپایی پی برد. جیمز اتکینسون از کالج فورت ویلیام در کلکته در سال ۱۸۱۴ م. ترجمه خود را از داستان رستم و سهراب منتشر ساخت. ماتیو آرنولد (۱۸۲۲- ۱۸۸۸ م.) منظومه پرآوازه ی خود را به داستان رستم و سهراب اختصاص داد. آرنولد به دوم مقوله اقتباس از شاهنامه و تعزیه ایرانی بسیار اهمیت می داد. جمیز راسل لوول (۱۸۱۹- ۱۸۹۱ م.) با ستایش از شاهنامه از اینکه همگان به اینگونه آثار توجه ندارند، اظهار تاسف می نمود. جونز، آرنولد، ژول مول، اتکینسون، فون شاک و دیگران همه به ترجمه آثار ادب پارسی و اقتباس از آنها به ویژه شاهنامه پرداختند. کسانی همچون الکساندر راجرز نقش فرهنگی خود را از لحاظ تقویت ادبیات غرب از طریق ادب پارسی ایفا می کردند.

کلیدواژه ها:

فردوسی ، ادبیات حماسی ، رستم و سهراب ، ویلیام جونز ، اتکینسون