اسب؛ پرتکرارترین نمادینه ی جانوری در شاهنامه و نقش آن در تکامل کهن الگوی قهرمان

اسب؛ برای خاندان های پهلوانی و جنگاوران هندواروپایی از ارزش توتمی دیرپایی برخوردار بوده، به همین دلیل در شاهنامه که اثری حماسی است، پرتکرارترین نمادینه ی جانوری را به وجود آورده است که نمادینگی آن را تنها باید در ارتباط با کهن الگوی قهرمان بررسی کرد. این نماد جانوری که در پیوند با آب و دریا (ارتباط با نیروی سرشار زمین و طبیعت) کامل می شود، در حقیقت، تجسم قدرت غریزی ناخودآگاه اوست که کهن الگوی قهرمان، با رام کردن آن (مهار غریزه ی خود)، مسیر پیکار برای کمال و پیروزی را پشت سر می گذارد. از این دیدگاه نمادینگی اسب های شاهنمامه در ارتباط با کهن الگوی قهرمان می توان به چهار بخش تقسیم کرد: ۱- تفسیرهای اساطیری از رام کردن اسب؛ ۲- توتم اسب در خاندان های پهلوانی؛ ۳- شخصیت انسان گونه اسب های پهلوانان و نقش مکمل آنها در تکوین قهرمان؛ ۴- اسب های نمادینه کننده ی فره.

کلیدواژه ها:

اسب ، شاهنامه ، کهن الگوی قهرمان ، اسطوره ، نماد