مدل ساختگرای مشارکت در ورزش دانش آموزی

آموزش و ­پرورش، الزاما به دنبال این نیست که یک ورزشکار تربیت کند، بلکه هدف آموزش و ­پرورش، تربیت فردی فعال می باشد که در آینده، سبک زندگی سالمی داشته باشد. هدف از این پژوهش، ارائه مدل ساختاری مشارکت در ورزش دانش­ آموزی بود که با روش تحقیق کیفی و با ماهیت اکتشافی- بنیادی انجام گرفت. از طریق روش نمونه ­گیری هدفمند و تکنیک نمونه­ گیری گلوله­ برفی و براساس مصاحبه­ های عمیق با ۱۶ نفر از متخصصین دارای تجربه در حوزه ورزش دانش ­آموزی، داده­ های تحقیق جمع ­آوری شد و براساس نظریه داده ­­بنیاد و با رویکرد ساختاری چارمز، داده ­ها کد گذاری و تجزیه و تحلیل شدند. یافته­ها نشان داد نقش­ های مشارکتی در ورزش دانش­ آموزی به چهار نقش آگاهی دهنده، علاقه مند­ کننده، تحریک­ کننده و نگهدارنده تقسیم می­شوند. در نتیجه یک نظریه مبنایی برخواسته از داده­ ها با برد متوسط که ذات تحقیقات نظریه داده بنیاد است، با نام "بازاریابی غیر­تجاری مشارکت در ورزش" با هدف تغییر رفتار و نهادینه کردن یک عادت مطلوب بر اساس مشارکت فعال در ورزش برای دانش ­آموزان،  تبیین شد. در نتیجه مشخص شد که مشاهده و تبیین رفتارهای فردی، اجتماعی و محیطی که بیانگر عوامل سطوح خرد، میانی و کلان­ اند، می توانند بر اساس ملزوماتی به نقش­ های مشارکتی در ورزش دانش ­آموزی تبدیل شوند.  

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، مشارکت ، برنامه ریزی درسی ، ورزش دانش آموزی ، برساختگرایی