ادراک ویژه عمل در سنگ نوردی: آثار سطح مهارت و دشواری تکلیف

توضیح مبتنی بر ویژگی عمل برای ادراک ادعا می کند که ادراک فضایی بر مبنای قابلیت های ادراک کننده برای انجام عمل تنظیم می شود. هدف پژوهش حاضر بررسی آثار سطح مهارت و دشواری تکلیف بر ادراک فاصله توسط سنگ نوردان بود. از سنگ نوردان ماهر (تعداد = ۱۵، میانگین سن = ۷۰/۲ ± ۸۰/۲۳سال، تجربه سنگ نوردی = ۷۴/۱ ± ۸۰/۳ سال) و تازه کار (تعداد = ۱۵، میانگین سن = ۱۴/۳ ± ۷۳/۲۲ سال، تجربه سنگ نوردی کمتر از دو ماه) درخواست شد فاصله شان را تا گیره های هدف روی دیواره سنگ نوردی به صورت کلامی برآورد کنند. دشواری صعود با الزام شرکت کنندگان به استفاده از یک کوله پشتی سنگین یا شرایط بدون کوله پشتی هنگام قضاوت در مورد فاصله تا گیره های هدف روی دیواره دست کاری شد. فواصل برآورد شده با استفاده از یک طرح تحلیل واریانس مخلوط (کرت های تقسیم شده) با فاصله تا هدف و دشواری تکلیف به عنوان عوامل درون آزمودنی ها و سطح مهارت به عنوان عامل بین آزمودنی ها تحلیل شد. نتایج نشان داد تازه کار ها فواصل هدف را در مقایسه با ماهرها بیشتر تخمین زدند. افزون براین، شرکت کنندگان در شرایط بدون کوله پشتی در مقایسه با شرایط حمل کوله پشتی، دسترسی به گیره های هدف را آسان تر ادراک کردند. برای هر دو گروه سنگ نوردان ماهر و تازه کار، فواصل در وضعیت حمل کوله پشتی دورتر از شرایط بدون کوله پشتی به نظر می رسید. نتایج به طورکلی موید آن است که اشخاص محیط را بر مبنای توانایی خود در انجام اعمال ادراک می کنند و اینکه ادراک ویژه عمل در زمینه های مختلف، ازجمله سنگ نوردی داخل سالن عمومیت دارد.

کلیدواژه ها:

ادراک بینایی ، ادراک فاصله ، رویکرد بومشناختی ، یکپارچگی ادراک-عمل