بررسی ویژگی های بصری حروف سنتی ایرانی در خلق آثار نقاشیخط مدرن در جهت زیباسازی شهری

خوشنویسی و حروف سنتی در هنر ایرانیان، یکی از مهم ترین و پر ظرفیت ترین هنر ها در جهان به شمار می رود. این هنر آمیزه ای از سنت گذشته ی سرزمین اعراب یا همان خط کوفی و خوشنویسی مختص ایران است که شروع پیدایش آن از دوره ایلخانان شروع شد. به زعم ارتباط هنرمندان ایران زمین با دنیای مکاتب بین المللی همچون مدرنیسم و مسئله ی جهانی شدن، بر آن شد که جنبشی همچون مکتب سقاخانه پدیدار گردد تا هنرمندان ایرانی راهی برای سنت شکنی قالب های محدود در هنر خوشنویسی باستانی پیدا کرده باشند. این مکتب، چه خواه و چه ناخواه، موجب تولد مکتبی جدید به نام نقاشیخط شد که مقداری نیز نزدیک به تایپوگرافی بین المللی است. با بررسی ویژگی های نقاشیخط مدرن ایرانی، می توان به قابلیت های بصری ویژه ای، همچون چیدمان نامنظم حروف پی برد که با سیاه مشق های خوشنویسی سنتی نیز تعامل دارد. با بررسی قابلیت های این مکتب، می توان از نقاشیخط مدرن ایرانی، در طراحی دکوراسیون و زیباسازی شهری نهایت استفاده را برد، چرا که فرم های بصری نقاشیخط بی نهایت با مبحث گرافیک محیطی در زمینه ی نقاشی دیواری بسیار همخوانی دارد و می تواند معرف بسیار موثری در زمینه تبلیغات فرهنگ و هنر جوامع و همچنین زیباسازی شهری باشد.

کلیدواژه ها:

حروف سنتی ، نقاشیخط ، سقاخانه ، گرافیک محیطی ، نقاشی دیواری