بازشناسی نقش گفتمان شهری در بازآفرینی مشارکتی مبتنی بر رویکرد کنش ارتباطی (یورگن هابرماس)

همان گونه که کنش ارتباطی هسته مرکزی اندیشه های هابرماس را تشکیل داده و تمامی اجزا عمده سلسله نظریه-های وی از آن نشات می گیرد، گفتگو نیز نیز هسته مرکزی کنش ارتباطی به حساب می آید. نظریه کنش ارتباطی (گفتمان) هابرماس و مفهوم بازآفرینی مشارکتی در عرصه نظریه و عمل(اجرا) ارتباط ایجاد کرد. یکی از اهداف اصلی بازآفرینی شهری حضور و مشارکت شهروندان و حل و ارائه مشکلات شهری از طریق گفتمان شهری بین ذی نفع و ذی نفوذان در امور شهری می باشد. حضور و مشارکت شهروندان در چنین برنامه ها و پروژه هایی از ضروریات و الزامات موفقیت نسبی این طرح ها خواهد بود، لذا توانمدسازی جامعه مدنی و محلی جهت به دست گرفتن سرنوشت خود و ارائه نکته نظرات و پیشنهادات و دغدغه های شهروندان با مسئولین شهری و متخصصین امور شهری می تواند مشکل گشایی خیلی از مسائل باشد. پژوهش حاضر، از نوع روش توصیفی- تحلیلی بوده و بر اساس داده و اطلاعات حاصله از مطالعه منابع کتابخانه ای و اسنادی و نوشته های مربوط انجام شده و اهدف آن تبیین کنش ارتباطی در ارتباط با مشارکت شهروندان در باز آفرینی مشارکتی با هدف رسیدن به وفاق (توافق) و اجماع بر پایه گفتمان شهری برای حل مسائل و مشکلات پیش رو در این زمینه است و با توجه به نتایج تحقیق کنش ارتباطی را به عنوان یکی از مهمترین زمینه های شکل دهنده گفتمان و مشارکت در بین بازیگران و ارکان اصلی شهر قلمداد می کند و معتقد است که مشارکت در اولین مرحله، از بستر ارتباط و تعامل عبور می کند و در این عبور اگر ارتباطات و تعاملات تحریف شده باشند، در نتیجه یا مشارکتی صورت نمی گیرد، یا اگر هم صورت بگیرد، حالتی کاذب و بدون ثمر خواهد داشت. پس لازمه ی شکل گیری مشارکت در بین بازیگران اصلی شهر (دولت، جامع مدنی و شهروندان) وجود روابطی سالم و به قول هابرماس تحریف نشده و بر مبنای کنش ارتباطی است .

کلیدواژه ها:

گفتمان شهری ، باز آفرینی ، باز آفرینی مشارکتی ، کنش ارتباطی ، یورگن هابرماس