بررسی مبانی ارتباط معماری و موسیقی و تاثیر آن در طراحی تالار موسیقی

معماری و موسیقی به عنوان تجلی بخش هایی از روح آدمی، دارای جلوه های مشابهی هستند. هر چند موسیقی با شنوایی و معماری با بینایی بیشتر نمود مییابد ولی هر دو هنر از وجوه مشابه فراوانی بهره برده اند. امروزه دیدگاه های نوینی درتفسیر پدیده های هنری وجود دارد که میان دنیای عینی و ذهنی خط و مرز قطعی نمی کشد و کمیت ها را بدون کیفیت ها در نظر نمی_ گیرد. با استفاده از این نگرش، معماری و موسیقی از لحاظ خاستگاه های اولیه، بنیان های نظری، مفاهیم و… دارای مشابهت های بسیاری هستند. هدف این پژوهش بازشناسی ارتباط موسیقی و معماری با توجه به اهمیت موسیقی سنتی و استخراج الگوهای کالبدی قابل استفاده از آن در معماری امروز است. روش تحقیق در این مقاله،براساس روش تحلیلی و توصیفی استوار است. همچنین مطالعه اسنادی و کتابخانه ای اساس بیان، تحلیل،توصیف وتفسیر مطالب موجود در این مقاله را تشکیل میدهد. در این پژوهش خلق فضای معمارانه با شناسایی خصوصیات مختلف و محورهای اساسی موسیقی و معماری همچون انسان و درک او از فضا، القای پویایی در فضا، بیان احساسات و ... صورت گرفته است. در تبلور ایده های معماری می توان شاهد جنبه های عملی مفاهیم میان موسیقی و معماری بود. در این طرح تلاش شده تا فضاهای اصلی و جانبی معماری علی رغم تمایز فرمی در کلیتی یکپارچه، انگارهای معمارانه از مفاهیم مورد مطالعه ارائه دهند.

کلیدواژه ها:

معماری ، موسیقی ، نگرش ، پویایی ، بازشناسی ، مطالعه