بررسی پایداری مالی در ایران

کشورهای تولیده­کننده نفت با چالش­های فزاینده مالی مواجه هستند، زیرا درآمدهای نفتی پایان­پذیر، نوسانی و نامطمئن هستند و از تحولات بیرونی اقتصاد سرچشمه می­گیرند. اتکای درآمدهای دولت به درآمدهای نفتی که غیرقابل پیش­بینی است­، مدیریت مالی را در این کشورها در کوتاه مدت و بلندمدت پیچیده­ تر می­سازد. پایداری مالی به­طور کلی با سیاست­ های جاری و آتی دولت­ ها در ارتباط است. سیاست مالی پایدار، سیاستی است که می­تواند در بلندمدت ادامه داشته باشد، بدون اینکه نیاز چندانی به مداخله در الگو­های درآمد و مخارج دولت وجود داشته باشد. این مقاله به آزمون تجربی سیاست مالی در ایران می پردازد و یک چهارچوب نظری برای تحلیل پایداری سیاست مالی براساس محدودیت بین دوره­ای بودجه فراهم می­کند. متدولوژی (روش­شناسی) هم جمعی و هم جمعی چندگانه مانند انگل- گرنجر و جوهانسن- جوسیلیوس، همچنین مدل هموارسازی مالیاتی بارو برای ارزیابی سیاست مالی در ایران به کار گرفته شده است. نتایج این تحقیق حاکی از آن است که فرآیند مالی در ایران پایدار نیست و دولتمردان ایران از انرژی و منبع خدادادی نفت در جهت حذف کسری بودجه و بدهی­های دولت استفاده مطلوب نکرده­اند. همچنین نتایج این تحقیق نشان می­دهد که درآمدها و مخارج دولت مستقل از هم هستند و ادامه سیاست­های مالی کنونی دولت نمی­تواند پایداری بلندمدت مالی را برای کشور به ارمغان آورد.

کلیدواژه ها:

پایداری مالی ، آزمون های پایداری مالی ، سیاست مالی ، کسری بودجه ، اقتصاد نفتی