بررسی اثر بخشی قصه درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری براحساس تنهایی، هراس اجتماعی و سخت رویی کودکان بی سرپرست مقطع ابتدایی شهر مراغه

هدف پژوهش حاضر، تعیین تاثیر قصه درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری بر احساس تنهایی، هراس اجتماعی و سخت رویی کودکان بی سرپرست مقطع ابتدایی شهر مراغه است. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی است. روش نمونه گیری در پژوهش حاضر به صورت هدفمند بود و به روش تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) جایگزین شدند. سپس پرسشنامه - مقیاس احساس تنهایی آشر و هایمل(۱۹۸۴)، مقیاس هراس اجتماعی کانور(۲۰۰۰)، مقیاس سخت رویی کوباسا(۱۹۸۹) در مورد آزمودنی ها اجرا شد (پیش آزمون) و آزمودنی های گروه آزمایش۱۲ جلسه قصه درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری را دریافت نمودند. در پایان جلسات، مجددا پرسشنامه ها در مورد آزمودنی های هر دو گروه پاسخ داده شد (پس آزمون). یافته ها نشان داد که قصه درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری بر احساس تنهایی، هراس اجتماعی و سخت رویی کودکان بی سرپرست مقطع ابتدایی شهر مراغه تاثیر گذار بوده است.

کلیدواژه ها:

قصه درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری ، احساس تنهایی ، هراس اجتماعی ، سخت رویی