تعیین عوامل خطر برای افسردگی بعد از زایمان و رابطه آن با پیوند بین مادر و نوزاد

زمینه و هدف: یکی از اختلالات روان شناختی در حاملگی و دوره پس از آن، افسردگی پس از زایمان می باشد که تهدیدی بر امنیت و سلامت مادر و نوزاد می باشد؛ بنابراین هدف از مطالعه حاضر تعیین عوامل خطر برای افسردگی بعد از زایمان و رابطه آن با پیوند بین مادر و نوزاد بود. روش ها: این مطالعه از نوع مقطعی بوده که در آن ۱۵۰ نفر زن مراجعه کننده به مراکز بهداشتی - درمانی شهر تهران دو ماه پس از زایمان به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای شرکت کردند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل مقیاس افسردگی پس از زایمان ادینبورگ (EPDS)، مقیاس پشتیبانی اجتماعی بعد از زایمان و پرسش نامه پیوند بعد از زایمان (PBQ) بود. در ۱۰ تا ۱۲ هفته، شرکت کنندگان از طریق مصاحبه تلفنی ارزیابی شدند. داده ها در نرم افزار آماری SPSS-۲۴ با استفاده از آزمون های آماری کای دو، تحلیل واریانس یک طرفه، تی مستقل و رگرسیون مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که شیوع افسردگی به مقدار ۱۸% بود و میانگین نمره EPDS نیز به صورت ۵/۰۲-۹/۰۹ بود. در ۱۰ تا ۱۲ هفته، ۲.۵% از کل این نمونه با میانگین شاخص ۱۵/۸۷ الی ۱۸/۵۶ افسردگی گرفته بودند. عوامل خطر افسردگی پس از زایمان (PPD) بر روی EPDS شامل این موارد بود: سابقه استفاده از الکل، مشکلات شدید در طول حاملگی، ارتباط ضعیف در زندگی زناشویی، نیاز کودک ماندن در واحد مراقبت های ویژه، سابقه افسردگی و پشتیبانی اجتماعی پایین. عوامل خطر برای یک پیوند ضعیف نیز شامل سن، پیشینه افسردگی، و شاخص BDI-II بیشتر از ۲۰ و پشتیبانی اجتماعی پایین بود. نتیجه گیری: تاکید بیشتر بر لزوم افزایش آمادگی مادران و مراقبین آن ها در زمینه عوامل خطر این اختلال و جلب حمایت خانوادگی و اجتماعی توسط مراقبین بهداشتی شامل پرستاران و ماماها می تواند در پیشگیری از اختلال افسردگی پس از زایمان موثر باشد.

کلیدواژه ها:

افسردگی پس از زایمان ، مادر ، فرزند