بررسی شاخصه های منطقه گرایی درمعماری معاصر

بیان مسئله: تلاش درجهت بازگرداندن آن چیزی به معماری است که مدرنیسم اولیه از معماری حذف کرد. یا به بیانی دیگر تلاش در جهت حفظ و ایجاد تداوم بین اشکال ساختمانی حال با گذشته. هدف پژوهش: این پژوهش با استفاده از روش توصیفی تخلیلی، کیفی، مورد پژوهی ومنابع معتبر اینترنتی انجام گرفته پس از بررسی پیشینه موضوع، تعاریف واصطلاحات درباب موضوع پژوهش منطقه ومنطقه گرایی ذر معماری ارئه شده در ادامه به انواع منطقه گرایی و آن پرداخته میشود.روش پزوهش: این پژوهش با استفاده از روش توصیفی تخلیلی، کیفی، مورد پژوهی ومنابع معتبر اینترنتی انجام گرفته پس از بررسی پیشینه موضوع، تعاریف واصطلاحات درباب موضوع پژوهش منطقه ومنطقه گرایی ذر معماری ارئه شده در ادامه به انواع منطقه گرایی و آن پرداخته می شود. نتیجه گیری: منطقه گرایی دیدگاهی تحلیلی وانتقادی است و بر حفظ ویژگی ها وخصوصیات خاص مکان تاکید دارد و رویکردی در طراحی است که هویت منطقه را بر خصوصیات عام جهانی مقدم میداند. منطقه گرایی آشتی دادن تمدن های جهانی با خصوصیات ویژه مکانی است. منطقه گرایی یکی از رویکردهای معماری است که در تعامل با فرهنگ و بستر فرهنگی قرار داشته و بر لزوم توجه به ویژگی های فرهنگی، جغرافیایی، اقلیمی یک منطقه خاص تاکید می کند . این خصوصیات در نهایت، به معماری " حال و هوا " بخشیده و حس مکان را در مواجه با فضاها تقویت می کند، شاخصه های منطقه گرایی شامل مصالح بومی، ساخت بومی، همساز با اقلیم منطقه، هندسه وتناسب معماری بومی، عناصر ملی یا منطقه ای در معماری استفاده از نشانه های نمادین معماری، بر این اساس در تحلیل نمونه های مورد بررسی مصالح بومی در دومورد وساخت بومی در هیچ کدوم، همساز با اقلیم در یک مورد هندسه و تناسب در یک مورد عناصر ملی در سه مورد استفاده از نشانه های نمادین در سه مورد وجود داشته پس بنابراین هر سه نمونه مورد پژوهش نسبت به معیارهای طراحی زمینه گرایی با بافت موجود همخوانی وسازگاری دارند

کلیدواژه ها:

منطقه گرایی ، معماری ، معماری مغاصر ، مکان ، شهرسازی ، تکنولوژی