بررسی شاخصه های پایداری اجتماعی و فرهنگی مدارس دوران معاصر مورد مطالعه: ( دوره قاجار و دوره پهلوی ) شهراصفهان

بیان مسئله: اواخر دوره قاجار وآغاز دوره پهلوی زمان آغاز تغییرات وتحولات گسترده درابعاد گوناگون زندگی ایرانیان بوده است پایه های نخستین نظام اموزشی امروز کشور درهمان دوران گذاشته شد، تغییرات این نظام در معماری فضاهای اموزشی همراه گردید. در ان زمان مدارس جدید ونوبنیاد درپی تغییرات یکی پس از دیگری تاسیس شدند. این تغییرات ابتدا در تهران و تبریز اتفاق افتاد و پس از ان به دیگر شهرهای ایران از جمله اصفهان رسید. دردهه های اخیر به تبع افزایش جمعیت ورشد سریع شهرها محلات شهری فرصت نیافتند تا خود را به مقتضیات جدید محلات شهری وفق دهند؛ که فضاهای آموزشی نیز از این اختلالات بی نصیب نماند. یکی ازاختلالات مبحث کاهش پایداری در مدارس می-باشد. مدارس گذشته با بهره گیری از عناصر معماری سنتی ازپایداری نسبی برخوردار بودند؛ مواردی چون فضای جمعی دانش اموزان که امروزه کمتر مورد توجه قرار میگیرد از فضاهایی است که دانش اموزان را از نظر روحی و جسمی برای ادامه کلاس آماده می نماید؛ بنابراین از جانب صاحبنظران جامعه شناس و علوم رفتاری مباحث جدیدی برای مقابله با تحولات پیشنهاد شد که یکی از این مباحث پایداری اجتماعی وفرهنگی است که خود زیر مجموعه توسعه پایدار میباشدهدف پژوهش: بررسی وشناخت شاخص های پایداری اجتماعی وفرهنگی و سنجش و ارزیابی پایداری اجتماعی و فرهنگی مدارس معاصر اصفهان می باشدروش پژوهش : مطالعه حاضر به روش توصیفی-تحلیلی واز نوع کیفی و راهبرد نمونه موردی انجام شده است. سه مدرسه به عنوان نمونه موردی انتخاب شده و به روش کیفی مورد مطالعه قرار گرفته است؛ روش گرد آوری اطلاعات کتابخانه ای ، میدانی و اسنادی می باشد.نتیجه گیری: نتیجه بررسی مدارس نشان می دهد که که در حوزه پایداری اجتماعی و فرهنگی موضوعاتی که بیشتر مورد توجه بوده شامل ایجاد تنوع فضایی، انعطاف پذیری در عملکرد فضاها، توجه به خلوت و ایجاد حس مکان می باشند.

کلیدواژه ها:

مدارس معاصر ، پایداری اجتماعی ، پایداری فرهنگی ، شیوه معماری قاجار ، شیوه معماری پهلوی