بررسی قوانین و مقررات مرتبط با مدیریت توسعه پایدار شهری در ایران

هر شهر دامنه وسیعی از موضوعات مختلف را در بر می گیرد که همگی برحسب ضرورت در تعامل با یکدیگرند. توجه به محدودیت های اکولوژیکی، پایداری اجتماعی، چهارچوب اخلاقی جدید، عدالت اجتماعی، جمع گرایی و ارزیابی از مهمترین خصوصیاتی است که در مدیریت شهری در نظر گرفته می شود. در این مطالعه، ضمن بررسی وضع موجود شهرها از نظر پایداری به ذکر خصوصیات توسعه پایدار شهری و به دنبال آن شهر پایدار و قوانین و مقررات موجود در جهت حرکت در راستای آن پرداخته شده است. نتایج این مطالعه نشان می دهد که برای گام برداشتن در راستای اهداف توسعه پایدار شهری و شهر پایدار، مشکلات متعددی در کشور وجود دارد. از جلمه وجود نقص یا مغایرت در برخی قوانین و مقررات محیط زیست شهری که بستر کاربرد ناصحیح آنرا توسط مراجع ذیربط فراهم می سازد و یا رویکردهای ملایم قضائی و اجرا نسبت به جرائم زیست محیطی و گاها ضمانت اجراهای نامناسب برای این دست قوانین شایان ذکر می باشد. اگر چه پایداری کامل و واقعی هرگز قابل حصول نیست. با این حال، این امر هرگز نباید ما را از تلاش برای حرکت به سوی پایداری باز دارد. شهری که حتی یک قدم در جهت پایداری بردارد باید مورد تشویق و حمایت قرار گیرد. حال خواه این تصمیم در زمینه بازیافت باشد، یا استفاده از انرژی خورشیدی و یا استفاده مشترک از وسایل نقلیه. مشکل تحقق پایداری کامل و یا احتمال عدم تحقق آن نباید ما را از شروع به اقدام باز دارد. حرکت به سوی پایداری بهتر از عدم آن است.

کلیدواژه ها:

مدیریت ، شهری ، زیست محیطی ، شهر پایدار