بررسی و تحلیل منطقه ای سیلاب های جنوب ایران به روش همگن بندی

جنوب ایران شامل قسمت های از استان های بوشهر، یزد، فارس، هرمزگان، کرمان، اصفهان و خوزستان است، که از گرم ترین نواحی کشور بشمار می آیند. تعداد کم ایستگاه های هیدرومتری و عدم یکنواختی در پراکندگی آن ها از یکطرف و همچنین وجود داده های کوتاه مدت و یا گاها حوزه های فاقد آمار از طرف دیگر، باعث گردیده که از میزان دبی های با دوره بازگشت معین در آن مناطق اطلاع درستی در اختیار نداشته باشیم. به منظور بررسی و برآورد سیلاب و ارائه روابط مناسب با استفاده از روش تحلیل منطقه ای سیلاب در زیر حوزه های آبخیز جنوب ایران نخست داده ها و اطلاعات هواشناسی، آبشناسی و ویژگی های اکولوژیکی جمع آوری و مورفومتری زیرحوزه ها اندازه گیری گردید. آزمون داده های پرت و آزمون ایستائی بروی آمار جمع آوری شده مورد بررسی قرار گرفت تا صحت و سقم داده ها معین شود، و نهایتا نسبت به تکمیل دوره  ۲۰ سال اقدام شد. سپس توزیع های احتمالاتی برای هر ایستگاه هواشناسی و هیدرومتری مورد بررسی قرار گرفته، و از میان آن ها توزیع احتمالاتی غالب منطقه لوگ پیرسون نوع III تعیین گردید. دبی اوج با دوره بازگشت های مختلف محاسبه و به کمک روش هائی نظیر تحلیل خوشه ای، رگرسیون چند متغیره، گروه زیر حوزه های همگن تعیین شدند و در نهایت مدل های ریاضی با اطلاعات هواشناسی، آبشناسی، ویژگی های اکولوژیکی و مورفومتری زیرحوزه ها تولید شد، سپس مدل های بدست آمده با استفاده از دو زیر حوزه دیگر که در پیدایش آن ها مشارکت نداشته، آزمون شدند. در نهایت مناسب ترین روابط ریاضی برای حوزه های آبخیز جنوب  ایران بدست آمد،که با استفاده از این مدل ها می توان مقادیر دبی حداکثر لحظه ای را در حوزه های فاقد آمار به دست آورد.

کلیدواژه ها:

تحلیل خوشه ای ، تحلیل منطقه ای سیلاب ، حوزه های همگن ، دوره بازگشت ، رگرسیون چند متغیره ، مدل ریاضی