بررسی رابطه سبک رهبری تحول آفرین با توانمندسازی کارکنان آموزش و پرورش

هدف پژوهش حاضر شناسایی رابطه سبک رهبری تحول آفرین با توانمندسازی کارکنان آموزش و پرورش میباشد. روش اجرای این پژوهش، از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی (غیر آزمایشی) از نوع همبستگی میباشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان ناحیه ۱و ۲ آزموش و پرورش شهرستان ارومیه در سال تحصیلی ۱۳۹۷-۹۸ میباشد و با توجه به جامعه آماری ۶۸۰ نفری کارکنان، نمونه ای به حجم ۲۵۴ نفر با استفاده از جدول مورگان پیشنهاد شد. همچنین در پژوهش حاضر از نمونهگیری تصادفی خوشهای استفاده شد. ابزارها اندازه گیری شامل پرسشنامه سبک رهبری تحول آفرین باس و آولیو (۱۹۸۵) و پرسشنامه توانمندسازی اسپریتزر که اسپریتزر (۱۹۹۵) است. برای تجزیه و تحلیل داده ها در این پژوهش، با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۲۲ شاخصهای توصیفی متغیرهای تحقیق و ماتریس همبستگی آنها محاسبه شد، سپس به منظور بررسی روابط بین متغیرها از رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد که رابطه مولفه های سبکهای رهبری تحول آفرین و توانمندسازی کارکنان در سطح ۰/۹۹ در جهت مثبت معنی دار میباشد. بنابراین میتوان گفت که بین سبک رهبری تحولی و توانمندسازی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد یعنی هر چه سبک رهبری تحولی پر رنگ تر باشد توانمندسازی افزایش مییابد.

کلیدواژه ها:

سبک رهبری تحول آفرین ، توانمندسازی کارکنان ، آموزش و پرورش.