بررسی تاثیرتنش شوری بر پتانسیل اسمزی، میزان غلظت قندها و پروتئین های محلول در ژنوتیپ های مختلف برنج در مرحله گیاهچه ای

برنج یکی از گونه های نسبتا حساس به تنش شوری است که از نظر تحمل یا حساسیت به تنش شوری، تنوع ژنت کیی زیادی در مخزنژنت کیی انواع زراعی آن نیز دیده می شود. به منظور بررسی تغ ییرات غلظت قندها و پروتئین های محلول در محیط آبکشت، آزمایشی درسال ۸۶ – ۱۳۸۵ در شرایط گلخانه ای در پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی ایران انجام شد. تیمار شوری در دو سطح محلول عادی یوشیداو یا حاوی ۱۰۰ میلی مولار کلرید سدیم ) EC=۱۲dS m-۱ .( در مرحله شش برگی به مدت یک هفته اعمال شد، و نمونه گیری طی این مدت درفواصل زمانی )صفر ، ۴، ۱۲ ، ۲۴ ، ۴۸،۹۶ و ۱۶۸ ساعت( پس از اعمال تیمار, از پهنک برگ شششم غلاف به عمل آمد وغلظت قندها و پروتئینها پس از استخراج توسط دستگاه اسپکتروفوتومتر اندازه گیری شدند. در این آزمایش غلظت قندهای محلول در رقم خارجی متحمل به شوریIR۶۵۱( ( طی دوره اعمال تنش به شکل بسیار معنی داری افزایش پیدا کرد، حال آنکه در سایر ارقام ایرانی و رقم حساس به شوری ) )IR۲۹غلظت قندها تحت تیمار تنش عدم تغییر و یا کاهش را نشان داد. از طرفی تغییر معنی داری در غلظت پروتئین های محلول در هیچ یک ازارقام تحت تیمار تنشی مشاهده نشد هر چند که در رقم متحمل به شوری به خلاف سایر ارقام غلظت پروتئین ها افزایش پیدا کرد. از این روکاهش پتانسیل اسمزی تا ۴۳ / ۱- مگاپاسکال در رقم متحمل را می توان به توان بالای این رقم در سنتز ترکیبات سازگار جهت تنظیم اسمزیبه منظور جلوگیری از پسابیدگی نسبت داد.

کلیدواژه ها:

برنج ، شوری ، پتانسیل اسمزی ، کربوهیدرات ها ، پروتئین ها