الگوی اثرات تعاملی سازمان یادگیرنده –یاد دهنده؛ مورد مطالعه در نظام دانشگاهی کشور

زمینه و هدف: پیچیدگی رقابت در دنیای امروزی، بهره گیری از روش های نوین و تعاملی یادگیری و یاددهی را الزامی نموده است. هدف این پژوهش، بررسی اثرات تعامل بین یادگیرندگی و یاد دهندگی در سازمان هاست. همچنین برای یادگیرنده بودن کدام یک از مولفه های سازمان یاد دهنده و برای یاد دهنده بودن کدام یک از مولفه های سازمان یادگیرنده تاثیر بیشتری دارند. روش شناسی: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از لحاظ ماهیت و روش، پژوهشی اکتشافی است. برای گردآوری داده ها از ابزار پرسشنامه و برای تحلیل آن ها از روش مدل سازی ساختاری تفسیری استفاده شد. تعداد نمونه پژوهش شامل ۸ نفر از خبرگان دانشگاهی بودند که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. یافته ها: طبق ماتریس قدرت نفوذ وابستگی، مولفه قاطعیت در تصمیم گیری در منطقه خودمختار، آرمان مشترک و ارزش ها در منطقه مستقل، نگرش سیستمی و ایده ها در منطقه وابسته و مولفه های دیدگاه قابل یاددهی، یادگیری تیمی، انرژی هیجانی، مدل های ذهنی، قابلیت فردی در منطقه پیوندی قرار گرفتند. مولفه های سازمان یاد دهنده شامل ارزش ها، ایده ها، دیدگاه قابل یاددهی و انرژی هیجانی به ترتیب بیشترین تاثیر را بر یادگیرندگی داشتند و در بین مولفه های یادگیرنده به ترتیب آرمان مشترک، نگرش سیستمی، یادگیری تیمی، مدل های ذهنی و قابلیت فردی دارای بیشترین تاثیر بر یاد دهندگی بودند. نتیجه گیری: در تعامل بین یاد دهندگی و یادگیرندگی، همه مولفه های سازمان یادگیرنده و یاد دهنده به جز مولفه قاطعیت در تصمیم گیری تاثیر داشتند. توجه به مولفه ارزش ها و ایده ها، آرمان مشترک و نگرش سیستمی باعث بیشترین تاثیر بر یاد دهندگی و یادگیرندگی در محیط دانشگاهی می شود.

کلیدواژه ها:

یاددهنده ، یاد گیرنده ، الگوی تعاملی ، مدل سازی ساختاری تفسیری