بررسی محتوای اشعار عمادی شهریاری

قرن ششم در تاریخ ادبیات ایران دوره مهمی محسوب می شود؛ زیرا این عصر، مصادف با دگرگونی و تغییر سبک شعر فارسی از خراسانی به عراقی و پیدایش سبکی موصوف به «سبک بینابین» است. «عمادی شهریاری» از شاعران اواخر قرن ششم هجری است. این شاعر به طور کلی پیرو سبک خراسانی است و اغلب مختصات این سبک در اشعار او نمود یافته است؛ اما نشانه هایی از سبک بینابین نیز در سروده هایش دیده می شود. در این مقاله که به روش کتابخانه ای انجام شده است، محتوای اشعار وی بررسی شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که عمادی شهریاری از نظر سبک شناسی جزء شعرای پیرو سبک خراسانی است ولی در اشعار وی مواردی از ویژگی های شعر قرن ششم ( بیشتر به لحاظ زبانی و فکری) دیده می شود که احتمالا مربوط به تغییر محل سکونت وی از مازندران به عراق باشد

کلیدواژه ها:

اشعار عمادی شهریاری ، سبک شناسی ، ویژگی های زبانی ، محتوا ، بیان