سنجش رابطه بین ارتباطات سازمانی و عملکرد سازمانی با نقش میانجی بحران شغلی (مورد مطالعه: بحران شغلی کارکنان فوریت های پزشکی کلان شهر اهواز)

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی سنجش رابطه بین ارتباطات سازمانی و عملکرد سازمانی با نقش میانجی بحران شغلی (مورد مطالعه : بحران شغلی کارکنان فوریت های پزشکی کلان شهر اهواز) است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل پرسنل مجموعه فوریت های پزشکی شهر اهواز است که تعداد آن ها ۷۵۰ نفر است. برای نمونه گیری از جدول مورگان استفاده شده و طبق جدول مورگان تعداد نمونه ۲۵۶ نفر بدست آمده است. روش تحقیق به لحاظ هدف، کاربردی و از نظر جمع آوری داده ها، توصیفی پیمایشی می باشد. در این پژوهش برای بررسی متغیرها از پرسشنامه استفاده شد. برای بررسی ارتباطات سازمانی از پرسشنامه ارتباطات سازمانی جابلین و پوتنام ۲۰۰۱ شامل ۱۶ گویه ، برای بررسی بحران شغلی از پرسشنامه مسلش ۱۹۸۵ با ۱۵ سوال و برای بررسی عملکردسازمانی از پرسشنامه عملکرد سازمانی هرسی و گلداسمیت با ۲۱ گویه استفاده شد. به منظور بررسی نرمال بودن توزیع داده ها از آزمون کولموگروف اسمیرنوف استفاده شد. با توجه به نرمال نبودن توزیع داده ها برای بررسی فرضیه ها از نرم افزار smartpls۳ استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین ارتباطات سازمانی و عملکرد سازمانی با نقش میانجی بحران شغلی کارکنان رابطه معناداری وجود دارد.ارتباطات سازمانی و بحران شغلی با عملکرد سازمانی رابطه معناداری دارد. ارتباطات سازمانی با بحران شغلی رابطه معناداری دارد و همچنین کانال ارتباطات، مسیر ارتباطات، محتوای ارتباطات و سبک ارتباطات با عملکرد سازمانی رابطه معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

ارتباطات سازمانی ، عملکرد سازمانی ، بحران شغلی