تحلیل منطقه ای سیل با استفاده از روش های نوین (مطالعه موردی: حوزه سد جیرفت)

    سیل از پدیده­های مخرب طبیعی است که در هر بار وقوع خسارات زیادی را بر جای می­گذارد. ایجاد سازه­های هیدرولیکی مناسب می تواند کمک شایانی به کنترل این پدیده نماید. از مهم ترین اطلاعات مورد نیاز جهت طراحی این سازه­ها، اطلاعات حداکثر سیل محتمل و حداکثر بارش محتمل می­باشد. این مطالعه به منظور بررسی نحوه گسترش این دو پارامتر در حوزه سد جیرفت صورت گرفته است. در این تحقیق از روش آماری هرشفیلد جهت برآورد حداکثر بارش محتمل و روش گشتاورهای خطی به منظور برآورد حداکثر سیل محتمل استفاده شد. در آخر با استفاده از روش درون یابی کریجینگ نقشه­های گستره این دو پارامتر ترسیم گردید که نتایج نشان داد، گستره حداکثر بارش محتمل از سمت شمال غربی به جنوب شرقی بوده و تمرکز حداکثر سیل محتمل در جنوب شرقی منطقه می­باشد. توجه به نتایج این مطالعه می تواند به سیستم پایش منطقه کمک شایانی نماید و از خسارات احتمالی ناشی از وقوع سیل بکاهد.

کلیدواژه ها:

حداکثر بارش محتمل ، حداکثر سیل محتمل ، هرشفیلد ، گشتاورهای خطی ، کریجینگ ، حوزه سد جیرفت