نقش هویت تاریخی اماکن گردشگری سیستان در توسعه اقتصادی نواحی روستایی (مورد مطالعه: روستاهای زهک)

شهرستان زابل با توجه به سابقه کهن آثار و ابنیه تاریخی زیادی دارد که می­تواند زمینه ایجاد اشتغال و توسعه روستا­های اطراف خود را به وجود آورد. لذا هدف این پژوهش، بررسی نقش هویت تاریخی اماکن گردشگری سیستان در توسعه اقتصادی روستا­های زهک می­باشد. روش تحقیق، توصیفی و تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه­ای، اسنادی و میدانی می­باشد. جهت انجام تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز از نرم افزار SPSS و مدل Expert Choice استفاده شده است. نتایج نشان داد، نخست، به ترتیب شاخص­های، ترغیب فعالیت­های کارآفرینی در روستا با میانگین ۶۷/۳، مستعد شدن منطقه جهت سرمایه­گذاری جهت استفاده از گردشگری با میانگین ۵۶/۳، ایجاد فرصت­های سرمایه­گذاری اقتصادی دولت در روستا با میانگین ۵۴/۳، ایجاد اشتغال در بخش­های مختلف در روستا با میانگین ۴۵/۳، بالا رفتن نرخ رشد بخش­های مختلف اقتصادی در روستا و شاخص انگیزه سرمایه گذاری مردم در سطح روستا با میانگین ۴۰/۳، ایجاد زمینه­های نو برای جذب سرمایه گذاری در روستا با میانگین ۳۰/۳، امنیت اشتغال در روستا با میانگین ۲۳/۳، بالاترین و پایین­ترین میانگین­ها را به خود اختصاص داده­اند. در ادامه نیز با استفاده از آزمون T تک نمونه­ای به میزان نقش هویت تاریخی اماکن گردشگری در توسعه اقتصادی روستا­های زهک پرداخته شد، در تمامی شاخص­ها میانگین­ها به دست آمده بالاتر از حد میانه عدد ۳ می­باشد. در واقع نتایج بیانگر نقش زیاد هویت تاریخی اماکن گردشگری سیستان در توسعه اقتصادی روستا­های زهک می­باشد. همچنین نتایج نشان می دهد در بین اماکن گردشگری مطرح شده، به ترتیب مکان شهر سوخته با وزن به دست آمده ۳۰۰/۰، چاه نیمه با وزن به دست آمده ۲۹۱/۰، کوه خواجه با وزن ۱۴۹/۰، قلعه سام با وزن ۱۴۵/۰، و در نهایت زاهدان کهنه با وزن ۱۱۵/۰، بالاترین و پایین­ترین وزن­ها را به خود اختصاص داده­اند.  

کلیدواژه ها:

گردشگری روستایی ، هویت تاریخی ، توسعه اقتصادی روستا ، روستا­های زهک