بررسی اثر خودشیفتگی بر رفتار پرخاشگرانه (مورد مطالعه: پسران نوجوان شهر گرگان)

خودشیفتگی مجموعه ای ازویژگیهای هیجانی است که درنتیجه آن فردخود را به عنوان موجودی برتر ادراک کرده و بیشازحد بر ارزش یا موقعیت خود در چشم دیگران تمرکز میکند. خودشیفتگی سالم یا سازگارانه با اسناد اجتماعی و روانشناسی مثبت از قبیل جرات مند بودن، استقلال و اعتمادبه نفس و عزت نفس بسیار سالم رابطه دارد. خودشیفتگی ناسازگارانه، همبستگی قوی با ناسازگاری اجتماعی، خودبزرگبینی، جستجوی قدرت، خود ارزشمندی پایین، عزت نفس آشکار بالا و عزت نفس پنهان پایین دارد. پرخاشگری رفتاری است که به قصد آزار کسی یا آسیب رساندن به چیزی بروز میکند. آنچه در این تعریف حائز اهمیت است، نیت رفتار کننده است؛ یعنی رفتار آسیب زا در صورتی پرخاشگری محسوب میشود که از روی عمد و به منظور صدمه زدن به دیگری و یا به خود صورت گرفته باشد. با توجه به اهمیت رفتار پرخاشگرانه و خودشیفتگی بین افراد جامعه بهخصوص جوانان و نوجوانان، در این مقاله ارتباط بین آنها موردبررسی قرار گرفت. برآیند پژوهش صورت گرفته نشان دهنده این است که میان خودشیفتگی سازگارانه بین پسران پرخاشگر و غیر پرخاشگر تفاوت معناداری وجود ندارد. همچنین نتایج نشان میدهد که ازنظر خودشیفتگی سازگارانه بین افراد پرخاشگر و غیر پرخاشگر تفاوت معناداری وجود نداشته، اما ازنظر امتیاز خودشیفتگی ناسازگارانه تفاوت معنادار میان آن هاوجود دارد.

کلیدواژه ها:

خودشیفتگی ، پرخاشگری ، نوجوانان ، رفتارشناسی