مقایسه بازی در فضای باز طبیعی و فضای سرپوشیده بر بهره ادراک بینایی و بهره هوشی کودکان پیش دبستانی

بازی یکی از محرک های مورد نیاز کودکان است و سهم عظیمی از هویت و تجارب کودک در آن کسب می شود. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه بازی در محیط های مختلف (فضای باز طبیعی و سرپوشیده) بر مهارت های ادراکی-بینایی و بهره هوشی کودکان پیش دبستانی است.پژوهش حاضر از نوع علی-مقایسه ای بوده که بصورت میدانی انجام شد. جامعه ی آماری آن کودکان ۶-۴ ساله شهر تبریز بودند که نمونه آماری شامل دو گروه ۳۰ نفره بود که به صورت هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای سنجش مهارت های ادراکی-بینایی از آزمون فراستیگ و برای سنجش بهره هوشی از آزمون مهارت شناختی آدمک گودیناف استفاده شد. داده ها با استفاده از روش آماری تی مستقل و تحلیل واریانس چند متغییری در نرم افزار spss۲۲ در سطح معنی داری ۰۵/۰ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج نشان می دهد در کل ادراک بینایی کودکان(۰۰۰۱/۰=P) و در بین خرده مقیاس های ادراک بینایی، هماهنگی حرکتی چشم (۰۰۰۱/۰=P)، متن و زمینه (۰۰۳/۰=P)، وضعیت در فضا (۰۰۳/۰=P)، روابط ویژه (۰۰۴/۰=P) و همچنین در بهره هوشی نیز (۰۰۱/۰= p) بین دو گروه تفاوت معناداری وجود داشت. بطوری که نمرات کودکانی که در فضای باز طبیعی بازی می کردند، بیشتر از نمرات کودکانی بود در در فضای سرپوشیده بازی می کردند.نوع محیطی که کودکان در آن فعالیت می کنند، بر رشد آنها اثرگذار است. محیط طبیعی، محیطی غنی از محرک هاست که بر رشد کودکان تاثیر چشمگیری دارد. برهمین اساس پیشنهاد می شود در دوران کودکی، جهت بهبود مهارت های ادراکی-بینایی و افزایش بهره هوشی، کودکان در فضاهای باز طبیعی فعالیت بیشتری داشته باشند.

کلیدواژه ها:

بازی ، ادراک بینایی ، بهره هوشی ، کودکان ، محیط