تحلیل نقش شاخص دسترسی در ارتقای شاخص شکوفایی شهری با استفاده از تکنیک FAHP

شکوفایی مفهومی گسترده است که در سال ۲۰۱۲ توسط سازمان ملل در ارتباط با توسعه متعادل و هماهنگ در محیطی همراه با انصاف و عدالت مطرح شده است.این مفهوم توسط سازمان ملل با شش متغیر شامل ۱- عوامل بهره­وری۲- نظارت شهری۳- پایداری زیستی۴- شمول اجتماعی۴- کیفیت زندگی ۵- توسعه زیرساخت و ۶- حکمرانی و قانون گذاری شهری معرفی گردید. از طرفی مفهوم دسترسی از سوی اکثر نظریه پردازان برنامه ریزی شهری به صورت یک معیار مهم در ارتقاء کیفیت زندگی شهری مطرح شده است. در این پژوهش با رویکردی تحلیلی – توصیفی و با هدف تعیین وضعیت دسترسی و عوامل موثر بر آن در مناطق مختلف شهر شیراز به بررسی تاثیرات این شاخص در  بهبود شاخص شکوفایی شهری پرداخته شده است. در این راستا با استفاده از منابع کتابخانه­ای ابتدا به واکاوری مفاهیم شکوفایی شهری و دسترسی پرداخته و سپس به برسی وضعیت مناطق شهر براساس این مفاهیم  پرداخته شده است. در ادامه جهت کمی­سازی و گردآوری داده­های مورد نیاز هر شاخص وبمنظور دستیابی به هدف تحقیق پرسشنامه های مقایسات زوجی طراحی و بین ۶۰ کارشناس توزیع شد که با بررسی های اولیه ۳۰ پرسش نامه از فرآیند تحقیق حذف گردید. جهت تحلیل داده­ها و سنجش شاخصهای شکوفایی شهری و دسترسی در مناطق از مدل AHP-FUZZY  استفاده گردیده است که با توجه به اوزان به دست آمده، شاخص دسترسی با ضریب اهمیت(۰.۱۴۳)، از امتیازی بالائی برخوردار شده است و در بین شاخصهای شکوفایی شهری در رتبه چهارم قرار گرفته است که می تواند دلیلی بر اثبات قرارگیری این شاخص در بین شاخص های اصلی شکوفایی شهری باشد.

کلیدواژه ها:

شکوفایی شهری ، دسترسی ، شهر شیراز ، مدل FAHP