ارزیابی عوامل موثر بر باززنده سازی بافت تاریخی با رویکرد توسعه گردشگری (نمونه موردی: شهر خوی)

گردشگری در جهان به عنوان یکی از صنایع سودآور مورد توجه کشورها میباشد. در کشور ایران باتوجه به اینکه دارای ارزش های تاریخی، فرهنگی و طبیعی غنی میباشد میتوان با برنامه ریزی مناسب، گردشگر زیادی جذب کرد که دراین میان بافت تاریخی شهر خوی از نظر میراث فرهنگی و جاذبه های توریستی از ارزش های بسیار بالایی برخوردار است. در این مقاله به دنبال بررسی رابطه بین باززنده سازی بافت تاریخی و گسترش گردشگری و شناسایی مهمترین معیارهای تعیین کننده جهت باززنده سازی بافت تاریخی شهر خوی با رویکرد گردشگری میباشد. تحقیق حاضر به لحاظ هدف در زمره پژوهش های کاربردی و به لحاظ روش تحقیق پیمایشی و جامعه آماری افراد بالای ۱۸ سال و حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۳۷۹ نفر برای شهروندان و ۲۰ نفر کارشناسان بافت تاریخی شهر خوی به عنوان نمونه ی آماری برآورد گردید. شیوه نمونه گیری، نمونه گیری ترکیبی هدفمند است و به تعداد ۳۷۹ پرسشنامه در بین سرپرستان خانوار محدوده مورد مطالعه توزیع گردید. چهار معیار کالبدی، اقتصادی، اجتماعی و زیستمحیطی به عنوان معیارهایی برای ارزیابی باززنده سازی بافت تاریخی  شهر خوی با رویکرد گردشگری انتخاب گردید و به منظور تحلیل داده ها، از آزمون رگرسیون خطی چند متغیره و فرایند تحلیل شبکه ای (ANP) استفاده شده است. بر اساس فرایند تحلیل شبکه ای در بافت تاریخی شهر خوی معیار اقتصادی و کالبدی بیشترین تاثیر را در باززنده سازی بافت تاریخی شهر خوی از نظر کارشناسان دارد و با توجه به مدل رگرسیون خطی چند متغیره معیار اقتصادی جهت باززنده سازی با رویکرد گردشگری بیشترین اهمیت و اولویت را کسب کرده است.

کلیدواژه ها:

باز زنده سازی شهری ، بافت تاریخی ، مدل تحلیل شبکه ای ، شهر خوی