مدلسازی خیزآب ناشی از طوفانهای حاره ای ناناوک و آشوبا در محدوده سواحل مکران

خیزآب طوفان های حاره ای یکی از پارامترهای کلیدی در طراحی سازه ها و مدیریت نوار ساحلی است. از این رو در مقاله حاضر به بررسی خیزآب ناشی از طوفان های حاره ای ناناوک و آشوبا در محدوده سواحل مکران پرداخته شده است. در تحقیق حاضر علاوه بر تحلیل اطلاعات ایستگاه های ترازسنجی جهانی، به بررسی اثرات شرایط مرزی و دقت میدان باد های داده های بازتحلیل، پارامتریک و مدل WRF در مدلسازی خیزآب پرداخته شده است. بررسی داده های اندازه گیری ترازسنجی در ایستگاه چابهار نشان دهنده حداکثر مقدار خیزآب ۰/۳۸ و ۰/۳۶ متر پس از اتمام زمان طوفان حاره ای مورد بررسی و اثرات ثانویه آن ها برای چندین روز در محدوده سواحل مورد مطالعه است. اعمال شرایط مرزی به صورت مغایرت تراز سطح آب  منجر به تدقیق مقادیر مدلسازی خیزآب می گردد. نتایج حاصل از میدان باد داده های بازتحلیل ERA۵ و مدل WRF دقت مناسبی در محدوده سواحل مورد مطالعه داشته و از آن ها برای شبیه سازی خیزآب در محدوده سواحل مکران می توان استفاده نمود. حداکثر مقدار خیزآب بدست آمده بر اساس میدان باد ERA۵ در ایستگاه چابهار در طوفان ناناوک و آشوبا به ترتیب برابر ۰/۲۵ و ۰/۳۴ متر بوده است. 

کلیدواژه ها:

Makran coasts ، Tropical cyclone ، Secondary effect of storm surge ، Sea surface anomaly (SSA) ، Reanalysis wind field ، سواحل مکران ، طوفان حاره ای ، اثرات ثانویه خیزآب ، مغایرت تراز سطح آب ، میدان باد بازتحلیل