نگاهی به جایگاه خاندان اعتمادالدوله طهرانی در دوره جهانگیر تیموری

در دوره صفویه برخی از خاندان­ها به دلایل مختلف از ایران به سرزمین­های مجاور، از جمله هندوستان، مهاجرت کردند. مهاجرت این خاندان­ها تاثیرات عمیقی بر حیات سیاسی و فرهنگی این کشورها به­جا گذاشت. از جمله این خاندان­ها، خاندان طهرانی بود که در دوره صفویه به هندوستان مهاجرت کردند. خدمات این خاندان به سلسله تیموریان هند از دوره اکبرشاه(۹۶۳-۱۰۱۴ه‍.ق) آغاز و در دوره پادشاهی فرزندش جهانگیر(۱۰۱۴-۱۰۳۶ه‍.ق) به اوج خود رسید؛ چنان­که در این دوره غیاث الدین طهرانی و دو فرزندش مهرالنساءبیگم و ابوالحسن­خان، عناوین مهمی چون اعتمادالدوله، ملکه و خان­سامانی را به خود اختصاص دادند و در جریان سیاست داخلی و خارجی تیموریان هند نقش فعالی ایفاء کردند. این مقاله بر آن است که ضمن نگاهی به پیشینه این خاندان در دوره صفویه، با روش توصیفی - تحلیلی به بررسی جایگاه و تاثیر حضور آن­ها در حیات سیاسی و فرهنگی دوره جهانگیر تیموری بپردازد.  

کلیدواژه ها:

Keywords: Tehrani Family ، Timurids of India ، Jahangir Period ، Safavids ، Baburids ، خاندان طهرانی ، تیموریان هند ، دوره جهانگیری ، صفویه ، بابریان