اصول و راهبرد امام علی(ع) در مدیریت بحران های سیاسی- اجتماعی

امروزه اکثر دانشمندان به دنبال الگویی برای مدیریت بحران های سیاسی- اجتماعی می باشند. ولی از آنجا که اصول و راهبردهای ارائه شده آنها اغلب خاستگاه غربی و غیربومی دارد، با روش و سبک مدیریتی ائمه معصومین (علیهم السلام) متفاوت می باشد. این مقاله به دنبال پاسخ به این سوال اصلی است که اصول و راهبرد مدیریتی حضرت امام علی(ع) در حل بحران های سیاسی و اجتماعی زمان خود چه بوده است؟ و در این راستا فرضیه مقاله عبارت است از اینکه امام علی(ع) با مدیریت بر قلوب و اصلاح رابطه خود با خود و خود با خدا و با توجه به شرایط و موقعیت زمان با سبکی از مدیریت آرام، متعادل و پیشگیرانه و مهارکننده به رفع بحران های سیاسی و اجتماعی زمان خود پرداخته است. در این مقاله فرضیه مذکور به انضمام اصول مدیریتی حضرت علی(ع) با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و بر اساس بررسی اطلاعات کتابخانه ای و سخنان و سیره حضرت در نهج البلاغه و تطبیق آن با نظریات موجود در مورد مدیریت بحران ثابت شده است.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، اصول مدیریت بحران ، بحران های سیاسی اجتماعی ، نهج البلاغه ، امام علی(ع)