بررسی اثر هماهنگی راهبردی عناصر سازمانی بر عملکرد سازمان

مساله تعیین استراتژی های عام برای سازمان ها از موضوعاتی است که از ابتدای طرح مفهوم مدیریت استراتژیک به آن اشاره شده و همواره تلاش شده است تا بتوان استراتژی های کلاسه شده ای برای شرایط مختلف سازمان ها ارایه نمود. در این راه بسیاری از دانشمندان علم مدیریت مدل ها و الگوهایی را پیشنهاد داده اند که برخی از آنها به واسطه انسجام و جامعیت کافی، ماندگار شده و برخی دیگر از این الگوها به فراموشی سپرده شده اند.گرچه این مدل ها و الگوها، رویکردهای مختلفی به “استراتژی” و “مدیریت استراتژیک” دارند، اما اکثریت قریب به اتفاق آنها می کوشند: الف-شیوه هایی برای تعیین استراتژی معرفی کنند. ب-استراتژی های استانداردشده و عام (ژنریک) که قابل اجرا در بنگاه ها و صنایع مختلف است ارایه نمایند. جارتباط این استراتژی ها را با ابعاد و شرایط سازمان ها بیان کنند. از سه کارکرد فوق، مورد آخر از پویایی و اهمیت خاصی برای سازمان ها برخوردار است، چرا که موفقیت اجرای استراتژی را در سازمان تضمین می کند. در واقع باید دقت نمود که استراتژی های مدون برای سازمان در مرحله اجرای استراتژی چگونه با عناصر سازمان ساختار، فرهنگ و تکنولوژی ارتباط برقرار نماید و چکونه بر آنها اثر گذاشته و از آنها اثر پذیرد. واقعیت این است که در نتیجه به نظر می رسد هماهنگی بین این چهار عنصر سازمانی (یعنی استراتژی، ساختار، فرهنگ و تکنولوژی) می تواند به بهبود عملکرد سازمان کمک کند. این همان موضوعی است که پژوهش گر تلاش می کند در این تحقیق آن را به اثبات برساند.به منظور بیان دقیق و شفاف تر موضوع، پژوهش گر پارامتری با عنوان "اثر عملکردی" برای نمایش میزان تاثیر هماهنگی این عناصر بر عملکرد سازمان معرفی نموده تا تفهیم مدل آسان تر شود.

کلیدواژه ها:

عملکرد سازمان ، عناصر سازمان ، استراتژی ، مدیریت استراتژیک