کیفیت گزارشگری مالی و کارایی سرمایه گذاری: نقش تعدیلگر مالکیت خانوادگی

با افزایش رقابت در عرضه تجارت، شرکت ها برای بقاء خود، نیاز به انجام سرمایه گذاری های مناسب و به موقع دارند. با توجه به تحولات جهان امروز، خصوصا کشورهای در حال توسعه، این کشورها برای حل مشکلات اقتصادی نیازمند راهکارهایی مناسب جهت استفاده بهتر از امکانات خود می باشند. در این راستا یکی از راهکارهای مهم، بسط و توسعه سرمایه گذاری است. با توجه به محدودیت منابع، علاوه بر مساله سرمایه گذاری، افزایش کارایی سرمایه گذاری از جمله مسائل بسیار مهم می باشد که از طریق اطلاعات حسابداری با کیفیت بالا تحقق می یابد. گزارشگری مالی یکی از منابع اطلاعاتی در دسترس بازارهای سرمایه است که انتظار می رود نقش موثری در توسعه سرمایه گذاری و افزایش کارایی آن ایفا نماید. ترکیب سهامداری یا ساختار مالکیت از موضوعات مهم حاکمیت شرکتی است که بر انگیزه مدیران تاثیر می گذارد و بدین ترتیب می تواند در کارایی شرکت تاثیر قابل توجهی داشته باشد. عضویت اعضای خانواده در هیات مدیره، درصد مالکیت سهام از سوی اعضای خانواده از عواملی هستند که شرکت های خانوادگی به وسیله آن تعریف می شود. کیفیت گزارشگری مالی با کاهش عدم تقارن اطلاعاتی بین مدیریت و تامین کننده پول، باعث افزایش کارایی سرمایه گذاری می شود. بنابراین، پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین کیفیت گزارشگری مالی و کارایی سرمایه گذاری و همچنین نقش تعدیلگری مالکیت خانوادگی در این رابطه می پردازد. در همین راستا نمونه ای مشتمل بر ۱۳۱ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی بازه زمانی ۱۳۹۶۱۳۹۱ انتخاب و مورد آزمون قرار گرفت. به همین منظور، برای اندازه گیری کارایی سرمایه گذاری از مدل پیشنهادی بیدل و همکاران استفاده شده است. همچنین برای اندازه گیری کیفیت گزارشگری مالی از مدل کاسزینک بهره گرفته شده است. نتایج با استفاده از روش رگرسیون چندگانه حاکی از این است که رابطه مثبتی بین کیفیت گزارشگری مالی و کارایی سرمایه گذاری برقرار است؛ علاوه براین، نتایج فرضیه دوم نشان دهنده تاثیر مثبت مالکیت خانوادگی بر رابطه بین کیفیت گزارشگری مالی و کارایی سرمایه گذاری می باشد.

کلیدواژه ها:

کیفیت گزارشگری مالی ، کارایی سرمایه گذاری ، مالکیت خانوادگی ، مالکیت غیرخانوادگی