واسنجی تاثیر حکمروایی خوب شهری بر بازآفرینی بافت فرسوده در مناطق شهری (مطالعه موردی: شهررضا)

بافت فرسوده شهری از نقاط مسئله دار شهری شناخته می شود، حل این چالش نیازمند الگوی جدیدی است که بتوان از همه ظرفیت های حامعه با تاکید بر توانمندی های آن ها و نقش مستقیم و فعال آنها در فرایند توسعه پایدار با همکاری بخش های دولتی، خصوصی و مدنی استفاده کند. یکی از شیوه های کارآمد مدیریت در شهرهای امروزه، حکمروایی خوب شهری می باشد، حکمروایی شهری بر اساس، کنش متقابل میان سازمانها و نهادهای رسمی اداره یک شهر از یک طرف و سازمان های غیر دولتی و تشکل های جامعه مدنی از طرف دیگر شکل می گیرد. در این راستا هدف پژوهش حاضر واسنجی تاثیر حکمروایی خوب شهری بر بازآفرینی بافت فرسوده در مناطق شهر رضا می باشد. پژوهش حاضر، از نظر هدف، جزء پژوهش های کاربردی است و دارای ماهیتی توصیفی- تحلیلی و از نظر روش، در گروه پژوهش های کمی قرار می گیرد. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز از نرم افزار SPSS (آزمون های تی و کندال) استفاده شد. نتایج آزمون تی نشان داد میانگین اکثر شاخص های حکمروایی خوب شهری پایین-تر از سطح متوسط طیف لیکرت (عدد ۳) است، لذا می توان گفت، شهر شهرضا از لحاظ شاخص های حکمروایی خوب شهری در سطح نامطلوب قرار دارد. همچنین نتایج آزمون کندال نشان داد بین شاخص های بازآفرینی بافت فرسوده و حکمروایی خوب شهری در شهررضا ارتباط معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

حکمروایی خوب شهری ، بافت فرسوده ، بازآفرینی ، شهررضا