تحلیل راهبردی بازآفرینی بافت های تاریخی شهری (مطالعه موردی: بافت تاریخی شیراز)

در این مقاله، با استفاده از تکنیک راهبردی سوات(SWOT) و با توجه به نقاط ضعف، قوت، فرصت و تهدید بافت تاریخی شیراز، مناسب ترین راهبرد جهت بازآفرینی بافت معرفی می گردد. برای تعیین اولویت راهبردها از ماتریس کمی برنامه ریزی راهبردی (QSPM) استفاده شد. پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و توصیفی-تحلیلی است، جمع آوری اطلاعات و داده ها از بررسی های اسنادی و مطالعات میدانی پرسشنامه و مصاحبه با کارشناسان مربوطه بدست آمده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که وضعیت بافت تاریخی شیراز در میان چهار حالت تهاجمی، تدافعی، محافظه کارانه و رقابتی مدلSWOT در حالت رقابتی است، یعنی ارائه راهبرد از طریق نقاط قوت،برای دوری ازتهدیدهای پیش رو. بنابراین، راهبرد رقابتی، استراتژی پیشنهادی جهت بازآفرینی بافت تاریخی شیراز می باشد. بعلاوه، در اولویت بندی با استفاده ماتریس برنامه ریزی کمی(QSPM)، از بین راهبردهای تدوین شده، بالاترین جذابیت مربوط به «توجه بیشتر به ارزش های عملکردی بافت و استحکام بخشیدن ابنیه در مقابل سوانح طبیعی» و «ارتقاء نقش عناصر ارزشمندتاریخی- فرهنگی و مذهبی» است. همچنین، پایین ترین جذابیت مربوط به راهبرد «افزایش توجه مدیریت شهری به جنبه های زیست محیطی و تاریخی–فرهنگی و بازسازی بافت های تاریخی و مرمت آن» می باشد.

کلیدواژه ها:

تحلیل راهبردی ، QSPM ، بازآفرینی ، بافت تاریخی ، شیراز