طراحی مدل سنجش سرمایه ساختاری دانشگاه ها

در اقتصاد مبتنی بر دانش سازمان هایی موفقند که، از این دارائی ناملموس به نحو بهتر و سریع تری استفاده می کنند. تحقیقات حاکی از آن است، دانش با ارزش ترین و راهبردی ترین منبع در محیط کسب و کار امروزی است. در این راستا مدیریت دانش و سرمایه فکری به عنوان یکی از شاخصه های اصلی در دانشگاه ها تبدیل شده، که وظیفه و هدف اصلی آن ها تولید و انتشار دانش است. مدیران می دانند که آن ها مجبور به اداره فرآیند یادگیری و اندازه گیری نتایج آن هستند. با این حال، سازمان ها، مدل دانشی و ابزار مناسب اندازه گیری برای بررسی نتایج یادگیری های شان ندارند. از این رو در این پژوهش تلاش می شود مدلی مناسب جهت سنجش سرمایه ساختاری (به عنوان یکی از اجزای اصلی سرمایه فکری) طراحی شود. تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری داده ها ترکیبی می باشد. ابتدا از مطالعات ادبیات و مصاحبه با خبرگان فن، مدل مفهومی تحقیق استخراج شد. نمونه ۹ نفر روش کیفی به روش گلوله برفی انتخاب گردید. و نیز جهت بررسی شاخص های استخراج شده و مدل موجود تعداد ۷۰ پرسشنامه به روش تصادفی ساده بین اساتید و خبرگان در دسترس توزیع شد. در نهایت با استفاده از آزمون های مختلف ( پایایی، روایی همگرا، روایی تشخیصی، تحلیل رگرسیون، تحلیل بار عاملی) اعتبار شاخص ها مورد بررسی قرار گرفت و در جهت تایید مدل از مدل معادلات ساختاری و نرم افزار پی ال اس استفاده شد.

کلیدواژه ها:

سرمایه فکری ، سرمایه ساختاری ، سرمایه تحقیق و توسعه ، سرمایه زیرساخت دانش