رابطه بین اضطراب ناشی از کرونا و تاب آوری با رضایت شغلی معلمان دوره ی ابتدایی شهر ساری

اضطراب بیان گر حالت هیجانی نا مطلوبی است که محصول فشار و کشمکش های روانی افراد می باشد و مشخصه بارز آن ترس و بیم از وقوع حوادث آینده است (استات ، ۲۰۱۰). بروز اضطراب در اثر بیماری های ناشناخته و ویروسی شایع است. اثرات فیزیولوژیک و جسمی اضطراب می تواند باعث ایجاد عوارض بغرنج در بیماری های مزمن، کاهش رضایت از زندگی و شغل، کاهش انگیزه و تاب آوری در ادامه مراقبت از خود و افزایش میزان بستری در بیمارستان شود (کاتون و همکاران ، ۲۰۱۷). در این میان رضایت شغلی به عنوان یک متغیر مهم در زندگی کاری افراد جامعه نقش دارد. رضایت شغلی مجموعه ای از احساسات و باورهاست که افراد در مورد مشاغل کنونی خود دارند. رضایت شغلی یکی از عوامل مهم در موفقیت شغلی است؛ عاملی که موجب افزایش کارایی و نیز احساس رضایت فردی می گردد. رضایت شغلی یعنی دوست داشتن شرایط و لوازم یک شغل، شرایطی که در آن کار انجام می گیرد و پاداشی که برای آن دریافت می شود (جوکار و عفیفیان، ۱۳۹۲). مدرسه یکی از مهمترین نهادهای سازمان یافته و رسمی اجتماعی است که باید با فراهم نمودن محیطی سالم به جسم و روان کودکان جامعه، امکان شکوفایی داده و آنان را نسبت به خود، خانواده و اجتماع مسئول سازد. پیش نیاز اصلی تحقق این هدف، تامین سلامت جسم و روان معلمان می باشد(کریم زاده شیرازی و همکاران، ۱۳۹۲). بدیهی است که یک معلم افسرده، مضطرب، مایوس، تندخو و ناسالم از نظر جسمانی نمی تواند نشاط، امنیت خاطر و ثبات را در کلاس درس و محیط آموزش و پرورش برقرار سازد (تقی پور ظهیر، ۱۳۹۸). در حال حاضر معلمان علاوه بر این که همانند همه ی افراد در معرض عوامل استرس زای ناشی از بیماری کرونا قرار دارند، به عنوان عضوی از سازمان بزرگ آموزش و پرورش، با استرس های شغلی فراوان نیز روبرو هستند. تقویت احساس محبت و رضایت، امنیت و عزت نفس و قدرت تاب آوری در معلمان می تواند هم در جهت خود شکوفایی و هم در جهت هدایت دانش آموزان موثر واقع شود (حاجلو، ۱۳۹۴). تاب آوری از جمله عوامل موثر بر کنترل استرس می باشد (پاترسون و بلوم ، ۲۰۱۶). تاب آوری عاملی است که به افراد در مواجهه و سازگاری با شرایط سخت و استرس زای زندگی کمک می کند و آن ها را در برابر اختلالات روانی و مشکلات زندگی محافظت می کند (پرکینز و جونز ، ۲۰۱۴). افراد تاب آور، سازگاری فردی بالایی با عوامل استرس زای محیطی در زندگیشان دارند (ماستن و همکاران ، ۲۰۱۹). معلمان دارای درجاتی از اضطراب بوده که هشدار دهنده می باشد. معلمان از اقشار مستعد و برگزیده جامعه و سازندگان نیروی کاری و نسل آینده هستند و رضایت شغلی، سطح تاب آوری آنها تاثیر بسزایی در کاهش اضطراب و افزایش آگاهی علمی و موفقیت شغلی آن ها با بیماری های ویروسی و ناشناخته ای مانند کووید- ۱۹ دارد. از این رو توجه به بهداشت و سلامت معلمان مورد توجه است.