ابداع قراردادهای هوشمند با رویکرد توانمندسازی زیرساخت های حقوق دیجیتال در صنعت بیمه

امروز به این اصل رسیده ایم که "دیجیتالی شدن" دیگر یک نیاز نیست بلکه یک "ضرورت" است. ضرورتی که به دلیل حملات سایبری، سرقت های اطلاعاتی، تضییع حقوق کاربران و ناشناخته ماندن ابعاد تخیلی آن، آمیختگی با "حقوق" و "آگاهی سازی حقوقی" را می طلبد. لحظه ای را تصور کنیم که تمام مشخصات هویتی، اسناد مالکیتی، اطلاعات مالی و حتی فایل های محرمانه تجاری بصورت کدهای دیجیتال تبدیل شده و هنگام بازیابی آنها به یک باره پیامی از سیستم اینترنتی خود دریافت میکنیم؛ (No Access) " و حتی غم انگیزتر اینکه، پیام (Informations Theft) بر روی سیستم شما ظاهر شود. آیا پدیدآوران عصر دیجیتال برای این پیامها و امثالهم چاره ای اندیشیده اند؟ واژگانی همچون؛ "حقوق دیجیتال"، "حقوق کاربران فضای دیجیتال"، "مدیریت حقوق دیجیتال"، "مدیریت محدودیت های دیجیتال"، تا چه حد در بسترهای موسس این تحول دیده شده اند و آیا به همان اندازه که نمایه کاربردی دیجیتالیسم، خود را به قرن ۲۱ عرضه و تحمیل کرده است، عبارات مذکور نیز به همان میزان، متحول شده اند؟ هدف از این مقاله؛ کشف جایگاه حقوق در محیطهای دیجیتال، اقدامات قانونی انجام شده و رفتارهای سازمان ها در مواجهه با خلاء های قانونی در دیجیتالی شدن است و در نگاهی عمیق تر، راهکاری عملیاتی، برای برون رفت از خلاء های قانونی دیجیتالی شدن در صنعت بیمه از طریق ایجاد "قراردادهای هوشمند" (Smart Contract) در این صنعت مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

حقوق دیجیتال ، آگاهی حقوقی ، محدودیت های دیجیتال ، حقوق مصرف کننده ، قراردادهای هوشمند.