بررسی تاثیر شدت دام گذاری بر میزان تنفس پایه و برانگیخته (مطالعه موردی: منطقه افتر، استان سمنان)

مراتع حدود ۴۴/۵ * (۸)۱۰ هکتار (تقریبا ۳۰ درصد) از کره زمین را به خود اختصاص میدهند، این سطح حدود ۷۶۱ پتا گرم کربن (۱۰/۶ درصد مربوط به پوشش گیاهی و ۸۹/۴ درصد مربوط به خاک) را در خود ذخیره کرده است. چرای دام از جمله مهمترین عوامل موثر در تبادلات کربن در مراتع می باشد، بدین منظور تحقیق حاضر به بررسی تاثیر شدت دام گذاری (شدت دام گذاری خیلی کم، شدت دام گذاریکم، شدت دام گذاری متوسط، شدت دام گذاری شدید، شدت دام گذاری خیلی شدید) بر میزان تنفس پایه و تنفس برانگیخته در مراتع افتراستان سمنان پرداخته است. نمونه برداری در قالب طرح کاملا تصادفی با ۱۲ تکرار در انتهای فصل چرا صورت گرفت. نتایج نشان داد، میزانتنفس پایه و برانگیخته در شدت دام گذاری خیلی شدید بیش از مناطق دیگر مورد مطالعه می باشد، به طوریکه میزان تنفس پایه در منطقهبا شدت دام گذاری خیلی شدید ۵۷ درصد نسبت به منطقه با شدت دام گذاری کم، افزایش نشان میدهد. به طور کلی چرای دام بر رطوبت ودمای خاک اثر می گذارد، چرای دام از طریق کاهش تاج پوشش گیاهی، لگدکوبی، افزایش فعالیت های میکروبی خاک موجب بالا رفتن دمایخاک و کاهش رطوبت خاک می گردد که تغییر هر دو این عوامل افزایش میزان تنفس خاک و از دست رفتن کربن ذخیره شده در خاک رابه دنبال دارد.

کلیدواژه ها:

تنفس پایه ، تنفس برانگیخته ، افتر ، دام گذاری