برخی ویژگی های اکولوژیکی گونه Astragalus vegetus Bunge در استان کردستان

حداکثر شناخت ویژگی های اکولوژیکی گونه های گیاهی و چگونگی عکس العمل آنها به عوامل محیطی، اطلاعات لازم را برای مدیریت پوشش گیاهی و اصلاح مراتع، فراهم می آورد. از اینرو، در پژوهش حاضر به مطالعه نیازهای اکولوژیک گونه "گلک" (Astragalus vegetus Bunge) با تاکید بر تعیین حداقل، حداکثر و دامنه اکولوژیک برخی ویژگی های اکولوژیک در مراتع ایستگاه سارال و دامنه کوه آبیدر در استان کردستان پرداخته شده است. نتایج نشان داد که با افزایش شیب دامنه، فراوانی و درصد پوشش گیاهی آن نیز کمتر شد. ا سیدیته خاک، درصد کربن آلی خاک، درصد آهک خاک و درصد لاشبرگ سطح خاک از عوامل مهم در تعیین میزان درصد تاج پوشش گونه مورد مطالعه بودند و حد بهینه رشد آن برای این عوامل، به ترتیب ۷/۸، ۱/۷ درصد، ۴۰ درصد و ۱۰ درصد بود. تعیین دامنه تغییرات بیش از ۲۰ متغیر محیطی، اطلاعات ارزشمندی برای تعیین نیازهای اکولوژیکی این گونه ارائه داد که می تواند در مدیریت پوشش گیاهی و عملیات اصلاح مراتع در مناطق مشابه اکولوژیکی، مورد توجه قرار گیرد. همچنین، مطالعه سه ساله فنولوژی این گونه نشان داد که رویش این گیاه با گرم شدن تدریجی هوا از اواخر اسفندماه، شروع می شود و ریزش بذر این گیاه معمولا از اواخر مردادماه، شروع و تا اواخر شهریور ماه، همزمان با رسیدن مرحله ای بذرها، ادامه دارد. با توجه به ریزش زودهنگام برگ، چرای دام در اوایل اردیبهشت برای این گونه توصیه می شود و زمان مناسب بذرگیری این گونه اواخر مردادماه توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

بقولات ، دامنه اکولوژیکی ، گون علوفه ای ، مراحل فنولوژیکی