بررسی قابلیت های زیست محیطی حوضه های آبخیز بیشه زرد برای تفرج و اثرات پخش سیلاب بر منظومه زیستی

بهره برداری از سرزمین (آب و خاک) بدون توجه به استعداد طبیعی آن، ضایعات فراوانی مانند بیابان زائی، تخریب جنگل را برای منابع طبیعی تجدید شونده بوجود می آورد. رشد روز افزون جمعیت سبب افزایش خسارت و تشدید بحرانهای زیست محیطی می شود. بنابراین استفاده از سرزمین باید بر اساس توان کاربری آن و نیازهای اقصتادی و اجتماعی جوامع باشد. به منظور شناخت توان زیست محیطی حضه آبخیز بیشه زرد در قالب مطالعات گسترش طرح پخش سیلاب گربایگان واقع در 50 کیلومتری شهرستان فسا در توابع استان فارس و تاسیسی ایستگاه بین المللی آموزشی ترویجی و تحقیقاتی، شناخت توان حوضه فوق الذکر (حوضه تامین کننده سیلاب) از نظر تفرج متمرکز و گسترده و بررسی اثرات اقتصادی توسعه منطاق تفریحجی و به علاوه میزا ن و چگونگی تاثیر پخش سیلاب بر منظومه زیستی و حیات وحش ضرورت یافت. با توجه به اینکه گام اول در برنامه ریزی سرزمین، شناسایی منابع می باشد. لذا منابع مورد نظر برای تعیین مناطق تفرجگاهی بر حسب اولویت و درجه اهمیت به ترتیب شامل : درصد شیب، بافت و ساختمان خاک، حاصلخیزی خاک و جهت جغرافیایی، شناسایی و با استفاده از نقشه های 1:50000 واحد شکل زمین تفکیک شدند. سپس برای تعیین واحدهای زیست محیطی، نقشه واحدهای شکل زمین با نقشه تیپ خاک، پوشش گیاهی و سایر پارامترهای منابع اکولوژیکی ناپایدار مانند اقلیم، هیدرولوژی، منابع آب و حیات وحش با یکدیگر تلفیق شده و نهایتا یگانهای زیست محیطی مناسب برای تفرج مشخص شده اند.