بررسی ارتباط گروهی از متغیرها با کاهش انگیزش تحصیلی دانشجویان رشته ی زبان و ادبیات فارسی

هدف اصلی پژوهش حاضر شناسایی گروهی از عوامل مرتبط با کاهش انگیزه تحصیلی دانشجویان رشته زبان و ادبیات فارسی می باشد. نمونه آماری تحقیق شامل ۳۱۲ نفر از دانشجویان رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه محقق اردبیلی، دانشکده پردیس و دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل در سال تحصیلی ۸۶-۱۳۸۵ می باشد که با استفاده از روش نمونه گیری چندمرحله ای انتخاب شده بودند. روش پژوهش همبستگی بوده و برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته، آزمون انگیزه تحصیلی، پرسشنامه سلامت روانی، پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ، امیدواری، مقیاس حمایت اجتماعی، پرسشنامه استرسورهای دانشجویی استفاده شده است. نتایج مطالعه نشان داد که ۵۶ نفر (۹/۱۷ درصد) دارای انگیزش تحصیلی بسیار پایین هستند، ۲۴۹ نفر (۸/۷۹ درصد) دارای انگیزش تحصیلی متوسط هستند و فقط ۷ نفر (۲/۲ درصد) از انگیزش تحصیلی بالایی برخوردارند. همچنین نتایج به دست آمده با استفاده از تجزیه و تحلیل رگرسیون چندمتغیره نشان داد که متغیرهای مورد مطالعه توانایی پیش بینی انگیزش تحصیلی دانشجویان رشته زبان و ادبیات فارسی را دارد. با توجه به نتایج، متغیرهای عزت نفس (۰۰۱/۰p < )، بومی بودن (۰۰۱/۰p < )، تحصیلات پدر (۰۰۱/۰p < )، تحصیلات مادر (۰۰۱/۰p < )، استرسورهای خوابگاه و استرسورهای محیط به عنوان عوامل درون سازمانی (۰۰۱/۰p < )، جنسیت (۰۵/۰p < )، و امیدواری (۰۵/۰p < ) به ترتیب اولویت می توانند انگیزش تحصیلی دانشجویان رشته زبان و ادبیات فارسی را پیش بینی کنند و سهم عزت نفس در پیش بینی انگیزش تحصیلی بالاتر از سایر متغیرها است.

کلیدواژه ها:

انگیزه ی تحصیلی ، عملکرد تحصیلی ، زبان و ادبیات فارسی ، دانشجو