بررسی نفوذ یون های خورنده از محیط کلریدی به منیزیم حاوی پوشش پلی پروپیلن به روش دینامیک مولکولی

اخیرا یکی از روش های رایج در کنترل خوردگی و حفاظت از مواد، استفاده از پوشش های فوق آبگریز است. این پوشش ها با خاصیت آبگریزی از چسبندگی آب به سطح جلوگیری می کنند. آنها به کمک نانومهندسی سطح ایجاد می شوند و سیال بر این سطوح به محض تشکیل شدن سرمی خورد؛ بنابراین مدت زمان ماندگاری سیال بر سطح، کاهش می یابد. همچنین به دلیل زبری های نانوساختار موجود در سطح و هوایی درون حفره ها، سطح تماس سیال با سطح مستعد خوردگی تا ۹۰ % کاهش می یابد. امروزه، گرافن به عنوان گزینه مناسب در تولید نانوکامپوزیت ها، مطرح است. در این پژوهش، ابتدا شبیه سازی دینامیک مولکولی برای بررسی ویژگی های ساختاری پوشش پلی پروپیلن تقویت شده با نانوذرات GO با نرم افزار متریالز استودیو انجام شد. مقدار انرژی برهمکنش منیزیم و پلی پروپیلن و ضریب نفوذ آب، یون کلرید و اکسیژن محلول در آب در پوشش کامپوزیتی و معمولی در دمای مختلف محاسبه شد. نتایج نشان داد نانوذارت GO اضافه شده می توانند به عنوان یک مانع فیزیکی در مقابل نفوذ یون های خورنده عمل کنند و چگالی پوشش پلی پروپیلن را بهبود بخشند. ضریب نفوذ یون های خورنده با کامپوزیت کردن پوشش کاهش یافت. افزایش دما نیز سبب افزایش ضریب نفوذ شد. از مقدار انرژی برهمکنش نیز میتوان دریافت ماندگاری پوشش پلی پروپیلن بر سطح منیزیم بسیار بالاست.

کلیدواژه ها:

پوشش فوق آبگریز ، چسبندگی پوشش ، ضریب نفوذ یون خورنده ، انرژی برهمکنش ، مقاومت به خوردگی