بررسی امکان استفاده از لاستیک های فرسوده جهت کربن دهی مذاب چدن در کوره های القایی

تقریبا در هر سال به ازاء هر نفر در دنیا یک تایر به دور ریخته می شود. برخی صنایع از گرانول های درشت استفاده کرده و برخی دیگر به پودر بسیار نرم لاستیک احتیاح دارند. هدف از این پژوهش بررسی امکان پذیر بودن جذب کربن لاستیک های فرسوده به مذاب چدن در کوره های القایی و تاثیر افزودن کربن از طریق لاستیک های فرسوده بر خواص و ساختار میکروسکوپی چدن هاست. در مرحله اول تحقیق با انجام محاسبات وزن لاستیک مورد نظر تعیین شد. مقدار کربن ذوب چدن بدون اینکه لاستیک اضافه شوداندازه گیری شده سپس لاستیک ها در وزن های مختلف اضافه شد و مقدار درصد کربن حاصل را بدست آمد و میزان جذب کربن اندازه گیری شد. سپس نمونه های موردنظر را ریخته گری شده و درصد کربن موجود در نمونه ها تعیین گردید. نتایج نشان می دهد که درصد جذب کربن کمتر از ۲۰ درصد بود و نمونه های ریخته شده پر از حفره و تخلخل بود. سوختن لاستیک و تولید مقدار زیادی گاز موجب آلودگی محیط کارگاه و پاشش مذاب به بیرون از پاتیل می شود. نتیجه اصلی آن است که این روش اصولا در فرآیند ذوب چدن ها در کوره های القایی نمی تواند، برای کربندهی مذاب استفاده شود.

کلیدواژه ها:

لاستیک فرسوده ، چدن ، کوره القایی ، افزایش کربن