تاثیر تمرینات واقعیت مجازی بر مهارت حرکتی درشت کودکان بیش فعال/کم توجه

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر استفاده از تمرینات واقعیت مجازی بر مهارت های حرکتی درشت کودکان بیش فعال بود. روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری عبارت بود از دانش آموزان پسر ۸ تا ۱۱ سال مقطع ابتدایی دارای اختلال نقص توجه /بیش فعالی شهر تربت حیدریه در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ که از بین آن ها ۴۵ نفر با رعایت معیارهای ورود به شیوه تصادفی به ۳ گروه واقعیت مجازی، گروه مشاوره و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) تقسیم شدند. آزمون رشد مهارت های حرکتی درشت نسخه دوم برای سنجش مهارت های درشت در کودکان بیش فعال استفاده شد. گروه آزمایش واقعیت مجازی تعداد ۱۶ جلسه ۶۰ دقیقه ای مداخله بازی های واقعیت مجازی و گروه مشاوره در طول این ۸ هفته از امکانات مرکز مشاوره نظیر انواع مشاوره های خصوصی و همچنین استفاده از نوروفیدبک بهره بردند و گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. پس از اتمام جلسات تمرین از هر یک از گروه ها پس آزمونی مشابه با پیش آزمون به عمل آمد. در ابتدا از آزمون تحلیل واریانس درون – بین گروهی با اندازه های تکراری برای مقایسه درون گروهی استفاده شد. همچنین، در مقایسه بین گروهی از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی برای مشخص شدن تفاوت بین گروه ها استفاده شد (۰۵/ ۰ > p). در مقایسه درون گروهی در گروه کنترل و مشاوره تفاوت معنی داری در مولفه دستکاری بین مراحل پس آزمون و پیش آزمون مشاهده نشد ولی در گروه بازی واقعیت مجازی تفاوت معنی داری بین مراحل پیش آزمون و پس آزمون گزارش شد. در مقایسه بین گروهی تفاوت معناداری بین گروه ها در مولفه دستکاری مشاهده شد به طوری که تمرینات واقعیت مجازی در مراحل پس آزمون موجب تفاوت معنی داری بین گروه ها شدبنابراین، می توان گفت استفاده از تمرینات واقعیت مجازی می تواند در بهبود مهارت های حرکتی دستکاری کودکان بیش فعال موثر باشد.

کلیدواژه ها:

تمرینات واقعیت مجازی ، ایکس باکس ، کینکت ، بیش فعال/کم توجه ، دستکاری