تعین و تواتر قرائت حفص در عصر پیامبر تا کنون

«قرآن» سخن و کلام خداوند یکتا و «قرائات» بازتاب خوانشهای مختلف مردم از متن واحد قرآن است. «اختلاف قرائات» همزمان با آموزش و ترویج و تثبیت متن واحد قرآن در عهد نبوی و تحت اشراف پیامبر اکرمk به منصه ظهور رسید و پابهپای گسترش قرآن، تا اوائل سده چهارم هجری پیوسته توسعه یافت تا اینکه با تدوین هفت قرائت شاخص و منضبط در السبعه ابن مجاهد تقریبا متوقف گردید. این جستار با توصیف و تحلیل دادههای تاریخی کوشیده است تا نشان دهد که قرآن از قرائات متمایز بوده و با وجود شکلگیری اختلاف قرائات در عهد نبوی، متن صوتی کلام الله یکسان و یکدست به نسل بعدی منتقل و تعلیم شد که در سده یکم هجری از آن به «قرائت ناس» و «قرائت عامه» یاد میشده است. با شهرت یافتن هفت قرائت منتسب به قاریان هفتگانه که حدود ۹۸ درصد کلمات قرآن در قرائات آنان یکسان قرائت شدهاند، معلوم گردید که فقط قرائت عاصم به روایت حفص از هرگونه اجتهاد در قرائت، پیراسته و منطبق با قرائت ناس و عامه مردم و متواتر از رسول خداk است که تاکنون تقریبا در همه جای جهان اسلام رواج و گسترش همگانی دارد.

کلیدواژه ها:

قرائت ناس ، قرائت عامه ، تعین روایت حفص از عاصم ، تواتر قرآن ، عاصم بن ابیالنجود ، حفص بن سلیمان