استفاده از رویکرد پرومناد در فضای داخلی در جهت ایجاد سکانس های فضایی

معماری و سینما هنرهایی هستند که طراحی مبتنی برسکانس ومجاورتهای فضایی، بنیان ساختاریشان را تشکیل می دهد. در معماری، ناظر، در میان یکسری پدیده ها که آن ها را به صورت سکانس مشاهده و حرکت می دهند، اما تماشاگر فیلم از سایتهای فیلمیک که به صورت سکانسی از جلوی چشمانش میگذرند، در ذهن خود یک «مسیر» ایجاد می کند. در سینما نیز همچون معماری، مخاطب با سیلان تصاویر و فضاها روبرو می گردد و دریافت در عین عدم تمرکز، وضعیتی که به صورت فزاینده در حال برجسته شدن در همه ی حیطه های هنر بوده و نشان از تحولات ژرفی در حوزه ی ادراک دارد، بهترین عرصه عمل خود را در سینما می یابد. معماری پرومناد، ابزاری برای تولید فضای معماری، با در نظرگرفتن تجربه ادراک فضایی مخاطب متحرک در بنا، هنگام فرایند طراحی است. لوکوربوزیه ایده معماری پرومناد خود را از شرحی که چویسی بر آکروپولیس نگاشته بود، وام گرفت. تحلیل چویسی از تجربه معماری در محور، بنیان معماری پرومناد لوکوربوزیه را تشکیل می دهد، جایی که معماری، کنترل مناظر و تجربه های فضایی است که در ارتفاع پنج پا و شش اینچ». در این الگو، «حرکت ناظر» به مثابه مهم ترین مولفه در ادراک فضا عمل می نماید، و ادراک معماری تنها با حضور کالبدی مخاطبی معنا می یابد که در حرکت و پرسه زنی به گونه ای روایت مند و سکانسی ، همچون تماشاگر فیلم، در فضایی حرکت میکند که طراح با در نظر گرفتن ارتفاع دید ناظرو تصور دید سه بعدی ناظر وآنچه در هر قسمت از مسیر پیش روی ناظر قرار میگیرد, سکانس های فضایی مد نظر طراح بوده که فضاها را به یکدیگر پیوند می دهد و به معماری ماهیتی زمان مند و سینمایی می بخشد.

کلیدواژه ها:

سکانس فضایی ، فضای داخلی ، معماری پرومناد