بررسی تاثیر استفاده از میراگر های لوله ای چند سطحی و ترکیب آن ها به همراه بادبند بر عملکرد سازه ها

محققین از ترکیب سیستم های کنترل غیرفعال با یکدیگر که دارای سختی های متفاوتی هستند سیستم های کنترل غیرفعال چند سطحی را ارائه نموده اند که هر سیستم به نسبت سختی خود انرژی های وارده را جذب و مستهلک می نماید. در تحقیق حاضر سیستم کنترل چند سطحی با میراگر غیرفعال لوله در لوله نوین باقابلیت تغییر سختی و جذب انرژی تحت نیرو های مختلف جهت کاهش ارتعاشات لرزه ای سازه ها و همچنین ترکیب آن ها به همراه بادبند موردبررسی قرار گرفت. عملکرد آن ها در سازه های سه بعدی فولادی ۵، ۱۰ و ۱۵ طبقه بر روی خاک نوع یک، دو و سه در قالب پاسخ های لرزه ای سازه با انجام تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که استفاده از ترکیب میراگر و بادبند در سازه های فولادی ۵، ۱۰ و ۱۵ طبقه می تواند جایگزین مناسبی برای سیستم های سنتی بادبندی باشد. به عنوان مثال استفاده از میراگر لوله در لوله نسبت به سازه دوگانه در سازه های ۵، ۱۰ و ۱۵ طبقه بر روی خاک نوع ۳ به ترتیب به طور میانگین باعث کاهش برش پایه به میزان ۴۵%، ۵۱% و ۵۵% و کاهش میزان شتاب بام به میزان ۳۹%، ۳۵% و ۵۰% گردید. سازه ی دارای ترکیب میراگر و بادبند، به صورتی که در طبقات پایین میراگر و در طبقات بالا دارای بادبند است نسبت به سازه دوگانه بر روی خاک نوع ۳ به طور میانگین باعث کاهش در برش پایه به میزان ۳۶%، ۳۶% و ۴۶% و باعث کاهش شتاب سقف به میزان ۳۸%، ۳۲% و ۴۱% به ترتیب در سازه های ۵، ۱۰ و ۱۵ طبقه گردید.

کلیدواژه ها:

میراگر لوله در لوله ، تحلیل تاریخچه زمانی ، سیستم کنترل غیرفعال چند سطحی ، سیستم دوگانه