نقش روزه در بهداشت روان از منظر قرآن و روایات

انسان از دو بعد روح و جسم تشکیل یافته است، روان نیز بخشی از روح را به خود اختصاص می دهد که شامل فرایند های ذهنی، احساسات، هیاجانات و در نتیجه رفتار انسان می شود. همچنین انسان دارای زندگی فردی و اجتماعی می باشد. در روابط فردی و اجتماعی، باید روان خود را تحت کنترل قرار بدهد، تا اینکه رفتار ناسالمی از او صادر نشود. می توان از طریق برقرار نمودن ارتباط معنوی با خدای متعال، رفتار فردی و اجتماعی خود را تحت نظارت گرفت. مسلم است که عبادات علاوه بر فواید جسمی، فوائد معنوی و روانی گوناگونی را دارا است که از جمله می توان به پیامدهای بهداشت روان آن اشاره کرد.  نگارش حاضر تلاش دارد با رویکرد توصیفی– تحلیلی و با بهره گیری از متون دینی، نقش روزه داری را در سلامت روان بیان داشته و پاسخ درست و قانع کننده­ای در این راستا ارائه دهد. در واقع تاثیر روزه را در داشتن حالت توازن میان شخص و عالم اطراف او، همچنین سازگاری با خویش و افراد جامعه و همزیستی واقعیت های باطنی خود و واقعیت های خارجی بیان نماید. یافته های پژوهش  نشان می دهد روزه داری در سلامت و بهداشت روان انسان از لحاظ فردی تاثیراتی مانند استحکام بخشی به اراده انسانی، کنترل خواسته های جنسی، نشاط، پرهیزکاری و از لحاظ اجتماعی نیز اثراتی مثل غفلت زدایی، به حد اقل رسیدن جرم ها، تربیت روحیه برابری و... را داشته و در نتیجه نقش مهمی را در بهداشت روانی انسان ایفا می کند.

کلیدواژه ها:

روزه ، فلسفه احکام ، بهداشت روان ، قرآن ، روایات